Wilk rudy
Canis rufus[1]
(Audubon & Bachman, 1851)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Rodzina

psowate

Rodzaj

wilk

Gatunek

wilk rudy

Synonimy
  • Lupus niger Bartram, 1791[2]
  • Canis lupus var. rufus Audubon & Bachman, 1851[2]
  • Canis rufus: Bailey, 1905[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Wilk rudy[4], wilk czerwony (Canis rufus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), uznawany przez niektórych systematyków za podgatunek wilka szarego[5]. Wilk czerwony może być siostrzanym gatunkiem kojota, który ewoluował na zachodzie. Wilk czerwony wyewoluował w izolacji we wschodniej części Ameryki Północnej. Psowate te występowały aż do południowych rejonów wschodniej Kanady. Wschodnie wilki (Canis lycaon) to obecnie jedyne wilki z pierwotnego gatunku (Canis rufus/lycaon), które przetrwały na swobodzie do dzisiaj.

Od około 20 lat wilk czerwony uznany jest za gatunek wymarły na wolności. Kiedyś zamieszkiwał południowe Stany Zjednoczone (Pensylwania, Floryda i Teksas), ale ustawiczne polowania, jak również niszczenie ich legowisk spowodowały prawie kompletny zanik tego gatunku. Reintrodukowany przez United States Fish and Wildlife Service w Karolinie Północnej i w Great Smoky Mountains. Obecna populacja szacowana jest na ponad 200 osobników[6].

Status wilka rudego jako odrębnego gatunku jest niepewny; z badań vonHoldt i współpracowników (2016) wynika, że jest to hybryda wilka szarego i kojota preriowego[7]

Długość ciała 140–165 cm, wysokość w kłębie 38–40 cm, masa 18–36 kg[8][9]. Żywią się gryzoniami.

Przypisy

  1. ↑ Canis rufus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 John L. Paradiso, Ronald M. Nowak. Canis Rufus. „Mammalian Species”, s. 1–4, 1972. (ang.).
  3. ↑ M. Phillips, Canis rufus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-11] (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 147. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Canis lupus rufus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 17 października 2009]
  6. ↑ M. and R. Csomos Mulheisen, Canis rufus [online], (On-line), Animal Diversity Web [dostęp 2007-09-08] (ang.).
  7. ↑ Bridgett M. vonHoldt, James A. Cahill, Zhenxin Fan, Ilan Gronau, Jacqueline Robinson, John P. Pollinger, Beth Shapiro, Jeff Wall i Robert K. Wayne. Whole-genome sequence analysis shows that two endemic species of North American wolf are admixtures of the coyote and gray wolf. „Science Advances”. 2 (7), s. e1501714, 2016. DOI: 10.1126/sciadv.1501714. (ang.).
  8. ↑ Red Wolf. WhoZOO. [dostęp 2011-08-11].
  9. ↑ Canis rufus (C. niger). Animal Info. [dostęp 2011-08-11].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.