Wilgowron mniejszy
Quiscalus quiscula[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kacykowate

Podrodzina

epoletniki

Rodzaj

Quiscalus

Gatunek

wilgowron mniejszy

Synonimy
  • G.[racula] Quiscula Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki
  • Q. q. versicolor Vieillot, 1819
  • Q. q. stonei Chapman, 1935
  • Q. q. quiscula (Linnaeus, 1758)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Pora występowania

     Przebywa stale

     Gniazduje

Wilgowron mniejszy[4] (Quiscalus quiscula) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).

Systematyka

Wyróżniono trzy podgatunki Q. quiscula[5][2]:

  • wilgowron spiżowy[4] (Q. quiscula versicolor) – południowo-środkowa i południowo-wschodnia Kanada, środkowe USA.
  • Q. quiscula stonei – wschodnio-środkowe USA.
  • wilgowron mniejszy[4] (Q. quiscula quiscula) – południowo-wschodnie USA.

Morfologia

Długość ciała 28–34 cm. Smukła sylwetka. Dziób duży, stożkowaty, lekko zakrzywiony. Ogon klinowaty, dłuższy u samca niż u samicy. Dorosłe ptaki całe czarne. Jeden z podgatunków ma jednolity purpurowy połysk na całym upierzeniu; u drugiego niebieski połysk kontrastuje z brązowym na grzbiecie. Tęczówki u obu podgatunków i u obu płci żółte. Młode czarne, tęczówki ciemne.

Zasięg, środowisko

Pospolity w miastach, na polach uprawnych, w zaroślach na brzegach strumieni w środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej. Zimę spędza we wschodniej części Ameryki Północnej.

Status

IUCN od 2018 roku uznaje wilgowrona mniejszego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku był on klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 61 milionów osobników[6]. Trend populacji oceniany jest jako spadkowy[3]; szacuje się, że w latach 1966–2014 liczebność tego ptaka spadła o 58%[6].

Przypisy

  1. ↑ Quiscalus quiscula, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Common Grackle (Quiscalus quiscula). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  3. 1 2 BirdLife International, Quiscalus quiscula, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).
  4. 1 2 3 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 - kacykowate - New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  6. 1 2 Common Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).

Bibliografia

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.