Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
wilżyna bezbronna | ||
Nazwa systematyczna | |||
Ononis arvensis L. Syst. Nat., ed. 10. 2: 1159 (1759)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Wilżyna bezbronna (Ononis arvensis L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny bobowatych. Występuje w środkowej i wschodniej Europie (od Norwegii, Danii, Niemiec i Włoch na wschód) oraz w zachodniej i środkowej Azji sięgając po zachodnie Chiny[3]. W Polsce jest gatunkiem rozpowszechnionym na znacznej części niżu i w niższych położeniach górskich, brak go lub jest tylko zawlekany na zachodzie i północnym wschodzie[4].
Morfologia
- Pokrój
- Cała roślina jest owłosiona i gruczołowata. Dorasta do ok. 80 cm.
- Łodyga
- Wzniesiona lub podnosząca się. Na pędach zwykle brak cierni.
- Liście
- Z listkami podłużnie eliptycznymi, na wierzchołkach zwykle ostre. W dotyku lepkie. Przylistki jajowate, o długości ok. 1 cm.
- Kwiaty
- Motylkowe, wyrastające w kątach liści, górne groniasto skupione. Korona kwiatu różowa, łódeczka dzióbkowato zaostrzona. Kielich pokryty długimi włoskami i ogruczolony.
Biologia i ekologia
Bylina lub półkrzew o nieprzyjemnym zapachu. Rośnie na łąkach, miedzach i przydrożach. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty przystosowane są do zapylania przez pszczoły samotnice, zbierające pyłek na brzuszną stronę odwłoka.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-26] (ang.).
- 1 2 Ononis arvensis L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-29] .
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 381, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Identyfikatory zewnętrzne:
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.