Wiktor Syniewski

Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1865 Czerniowce
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1927 Lwów
Profesor nauk chemicznych
Alma Mater	Szkoła Politechniczna we Lwowie
Habilitacja	27 czerwca 1901
Profesura	21 stycznia 1907
Uczelnia	Politechnika Lwowska
Okres zatrudn.	1894–1927
Odznaczenia

Wiktor Syniewski (ur. 5 listopada 1865 w Czerniowcach, zm. 19 lutego 1927 we Lwowie) – chemik, profesor Politechniki Lwowskiej.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Czerniowcach. Tam też przez dwa semestry był słuchaczem wykładów na wydziale filozoficznym. W latach 1885–1890 studiował chemię w lwowskiej Szkole Politechnicznej. Podczas studiów działał w Bratniaku, w 1888 był pomysłodawcą budowy pierwszego w Galicji samopomocowego domu studenckiego we Lwowie zrealizowanego w roku 1895. Po Szkole Politechnicznej z przyczyn materialnych zrezygnował początkowo z pracy naukowej i w 1892 został urzędnikiem technicznej kontroli gorzelni w Żółkwi. W 1894 wrócił do Szkoły Politechnicznej jako asystent u Bronisława Pawlewskiego w Katedrze Technologii Chemicznej. Odbył staże naukowe w laboratorium bakteriologicznym u prof. Hansena w Kopenhadze i w Instytucie Pasteura w Paryżu. Zajmując się technologią fermentacyjną, bakteriologią i chemią organiczną. Był autorem pierwszego polskiego podręcznika Mykologia fermentacyjna wydanego we Lwowie w 1900. Habilitowany 27 czerwca 1901 w zakresie technologii chemicznej i mykologii technicznej, wykładał encyklopedię chemii technicznej. W 1904 objął jako profesor nadzwyczajny nowo utworzoną Katedrę Technologii Chemicznej i Mykologii Technicznej. Specjalizował się w badaniach skrobi i enzymów. 21 stycznia 1907 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1905–1907 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemii Technicznej, a w latach 1907–1908 rektora Szkoły Politechnicznej. Jako rektor był w 1907 posłem wirylistą na Sejm Krajowy Galicji. Był członkiem galicyjskiej Krajowej Rady Górniczej od 1907 oraz zaprzysiężonym rzeczoznawcą sądowym ds. gorzelnictwa. W latach 1908–1909 prorektorem Szkoły Politechnicznej, a następnie w latach 1909–1910 prodziekanem Wydziału Chemii Technicznej.

W latach 1894–1902 redagował „Gorzelnika”, a od 1908 do 1913 wydawał we Lwowie czasopismo fachowe pt. „Gorzelnictwo”, w którym zamieścił 20 rozpraw własnych, opartych na doświadczeniach laboratoryjnych. Był długoletnim członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie, zasiadał przez kilkanaście lat w Wydziale głównym, przez 4 lata (1896–1899) pełnił funkcję administratora, a przez 4 lata (1907–1910) był odpowiedzialnym redaktorem „Czasopisma Technicznego”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości był ponownie dziekanem Wydziału Chemii Technicznej (1919–1920); funkcję tę pełnił także po przekształceniu jednostki w Wydział Chemiczny (1920–1922). W 1921 został członkiem komisji organizacyjnej, tworzącej nowy Wydział Ogólny Politechniki Lwowskiej. Kilka tygodni przed śmiercią otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł we Lwowie, został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1926)^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Tadeusz Sroka Wiktor Syniewski (1865–1927) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XLVI wyd. 2009–2010.
• Wspomnienie pośmiertne z 1927.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Wiktora Syniewskiego w bibliotece Polona