Grób Wiktora Kubiaka na cmentarzu żydowskim w Warszawie

Wiktor Kubiak, pierwotnie Wiktor Alberg (ur. 3 marca 1945 w Brześciu, zm. 25 października 2013 w Londynie) – polski przedsiębiorca i menedżer muzyczny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Jakuba Alberga (Karola Kubiaka) i Hanny z domu Wajs (1908–1959)^[1].

W Polsce ukończył ekonomię i prawo. W 1965 r. wyjechał do Szwecji. Tam, według pochodzących od niego informacji, zajmował się biznesem. W 1986 r., mając szwedzkie obywatelstwo i paszport, rozpoczął interesy w PRL. Był właścicielem przedsiębiorstwa zagranicznego Batax PZ, przedstawicielem firmy Batax Ltd., zajmującej się bankowością, z siedzibą na Bahamach^[2].

Według informacji zawartych w raporcie z likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych, firma „Batax”, której Kubiak był właścicielem, odgrywała istotną rolę w działalności komunistycznego wywiadu wojskowego, a sam przedsiębiorca był osobą powiązaną z komunistycznymi służbami specjalnymi^[2]. Zarząd II Sztabu Generalnego, używając tej firmy, przeprowadzał operacje finansowe, znane jako „Akredytywa” i „Portfolio”. Środki finansowe pochodziły z Central Handlu Zagranicznego^[2].

W 1989 r. zaangażował się we wspieranie środowisk politycznych. Pomoc zaoferował m.in. Kongresowi Liberalno-Demokratycznemu^[2]. „New York Times”, pisząc w 1992 r. o nim jako sponsorze Metra, wspomina, że biznesmen finansował KLD. Z nadania tej partii, w 1991 r. Kubiak był pełnomocnikiem ministra ds. przekształceń własnościowych Janusza Lewandowskiego w sprawie Thomson-Polkolor^[2][3].

Był producentem musicalu Metro, którego prapremiera odbyła się 30 stycznia 1991 r. w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Wtedy też nawiązał współpracę z Edytą Górniak, której później stał się promotorem w kraju i za granicą^[3][4][5].

W 1992 r. znalazł się na liście stu najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost” (pozycja 99.)^[6].

W 1995 r. założył wytwórnię płytową ORCA Ltd^[7] w Londynie. W latach 1998–2003 był menedżerem Anity Lipnickiej^[8], a od 2009 r. do śmierci był menedżerem Nataszy Urbańskiej^[9].

Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie^[10].

Dyskografia

• 1994: Edyta Górniak singel „Once In A Lifetime” – „To nie ja”^[11]
• 1995: Edyta Górniak album „Dotyk”^[12]
• 1998: Edyta Górniak singel „When you come back to me”^[13]
• 1998: Edyta Górniak singel „Anything”^[14]
• 1998: Anita Lipnicka album „To co naprawdę”^[15]
• 1998: Anita Lipnicka singel „Historia jednej miłości”^[16]
• 1998: Anita Lipnicka singel „O niczym”^[17]
• 1999: Anita Lipnicka singel „Gin z Tonikiem”^[18]
• 1999: Edyta Górniak singel „ Linger”^[19]
• 1999: Edyta Górniak singel „One & One”^[20]
• 1999: Edyta Górniak singel „Hunting High & Low”^[21]
• 1999: Edyta Górniak singel „Stop!”^[22]
• 2000: Anita Lipnicka album „Moje oczy są zielone”^[23]
• 2002: Edyta Górniak singel „ Nie proszę o więcej”^[24]
• 2002: Edyta Górniak maxi singel „Perła”^[25]
• 2002: Edyta Górniak singel „Słowa jak motyle”^[26]
• 2003: Anita Lipnicka & John Porter album „ Nieprzyzwoite piosenki”^[27]
• 2004: Anita Lipnicka & John Porter singel „Then & Now”^[28]

Przypisy