Wiktor Kołotow
Віктор Колотов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wiktor Mychajłowycz Kołotow

Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1949
Judino

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 2000
Kijów

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Lokomotiw Judino
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole
1967 Czajka Zielonodolsk
1968 Trudowyje Rezerwy Kazań
1969–1970 Rubin Kazań 68 (16)
1971–1981 Dynamo Kijów 218 (62)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1970–1978  ZSRR 44 (17)
1972–1976  ZSRR olimpijska 11 (5)
W sumie: 55 (22)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1984–1992 Dynamo Kijów (asystent)
1993 Borysfen Boryspol
1995–1996 Ukraina olimpijska
1996–1997 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk
1998–1999 Ukraina olimpijska
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brązMonachium 1972piłka nożna
brązMontreal 1976piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Wiktor Mychajłowycz Kołotow, ukr. Віктор Михайлович Колотов, ros. Виктор Михаилович Колотов, Wiktor Michaiłowicz Kołotow (ur. 3 lipca 1949 we wsi Judino w Tatarskiej Autonomicznej SRR, Rosyjska FSRR, zm. 3 stycznia 2000 w Kijowie) – ukraiński piłkarz pochodzenia rosyjskiego, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Rozpoczynał karierę piłkarską w miejscowej drużynie Lokomotiw Judino. Jako 18-latek już występował w zespole Czajka Zielonodolsk. Następnego roku krok do przodu - w zespole Trudowyje Rezerwy Kazań, a od 1969 w Rubin Kazań. Utalentowanego młodego piłkarza zauważyli selekcjonerzy grandów radzieckiej piłki nożnej. Wiktor Kołotow podpisał dwa podania o przejście do Torpeda Moskwa oraz Dynama Kijów. W tamtych komunistycznych czasach był to precedens. Zdyskwalifikowany na rok, dopiero w 1971 zadebiutował w pierwszym składzie Dynama. Swoją grą zasłużył na awans na kapitana drużyny. Z Dynamem zdobywał swoje największe sukcesy. Karierę zakończył w 1981.

Kariera reprezentacyjna

W latach 1970-1978 wystąpił w 54 meczach radzieckiej reprezentacji, strzelając 22 bramki. Dwukrotnie zdobywał brązowy medal igrzysk olimpijskich - w 1972 w Monachium i w 1976 w Montrealu. Grał na mistrzostwach Europy w 1972, na których radziecka drużyna zajęła drugie miejsce.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej najpierw był w latach 1984-1992 asystentem trenera Dynama Kijów. Potem trenował kluby: Borysfen Boryspol i Prykarpattia Iwano-Frankiwsk. W latach 1995-1996 oraz 1998-1999 był trenerem olimpijskiej reprezentacji Ukrainy.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy reprezentacyjne

Sukcesy indywidualne

  • 7-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR:
    • Nr 1: 1971, 1972, 1974, 1975, 1976
    • Nr 2: 1977
    • Nr 3: 1973
  • najlepszy radziecki król strzelców w mistrzostwach Europy (w tym kwalifikacje) - 7 goli
  • członek Klubu Grigorija Fiedotowa - 103 goli
  • wybrany do symbolicznej reprezentacji Ukrainy XX wieku w plebiscycie gazety "Ukraiński futbol" w 2001[1]..

Odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.