Wiesław Domaniewski
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1896
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 października 1992
Bydgoszcz

Rodzaj działalności

społeczna, historyczna, bankowa, dyplomatyczna

Prezes
Przynależność

Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce

Okres urzędowania

od 28 marca 1969
do 17 marca 1972

Poprzednik

Henryk Korab-Janiewicz

Następca

Jan Fryling

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Komandor 1. klasy Orderu Wazów (Szwecja)

Wiesław Domaniewski (ur. 2 stycznia 1896 w Warszawie, zm. 29 października 1992 w Bydgoszczy) – żołnierz, działacz polityczny i społeczny, prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce.

Życiorys

Urodził się 2 stycznia 1896 w Warszawie. Był synem Czesława Domaniewskiego h. Lubicz (1861–1936) i Zofii z domu Janiszewska h. Ostoja. Miał brata Jerzego (zm. 1945 w Oranienburgu) i trzy siostry: Irenę (1894–1984), Halinę (1897–1973) i Wandę (1899–1977). Jego żoną była Zofia Domaniewska z domu Godlewska (zm. 1983).

Od 1916 był członkiem POW. W latach 1919–1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej służąc w 35 pułku piechoty walczył na Wołyniu. W 1921 ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, w latach późniejszych naukę kontynuował w Berlinie i Paryżu. W okresie 1921–1922 pracował w warszawskiej ekspozyturze Związku Przemysłowców Bielsko-Bialskich. Od 1926 pracował w Prezydium Rady Ministrów. W latach 1928–1930 był zastępcą Sekretarza Państwowego Banku Rolnego, 1932–1933 radcą finansowym Ambasady RP w Paryżu, 1933– naczelnik wydziału w Ministerstwie Skarbu[1], 1937–1939 dyrektorem Departamentu Obrotu Pieniężnego Banku Polskiego. W lipcu 1939 został mianowany wiceprezesem Banku Gospodarstwa Krajowego. Po wybuchu II wojny światowej wraz z gen. Romanem Góreckim przeprowadzili akcję ratowania aktywów Banku Polskiego, a także wywiózł z Polski najcenniejsze zabytki piśmiennictwa, w tym pelplińską Biblię Gutenberga. W latach 1942–1944 pełnił funkcję Radcy Ekonomicznego Ambasady RP w Waszyngtonie. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w USA. Był długoletnim członkiem Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W 1958 był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, w latach 1967–1987 był członkiem Rady Instytutu, a w latach 1972–1980 był skarbnikiem Instytutu. Od 28 marca 1969 do 17 marca 1972 był prezesem Instytutu.

Zmarł 29 października 1992 w Bydgoszczy, a 18 grudnia 1992 został pochowany na Cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu rokowań finansowo-gospodarczych”.
  2. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
  3. ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 165

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.