Wierzba piaskowa
Ilustracja
Kwiatostany żeńskie wierzby piaskowej
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba płożąca

Podgatunek

wierzba piaskowa

Nazwa systematyczna
Salix repens subsp. arenaria (L.)Hiit.
Synonimy
  • Salix arenaria L.
  • Salix repens ssp. repens var. argentea (Sm.)Camus
  • Salix repens ssp. argentea var. argentea (Sm.)Camus
Owłosione srebrzyście liście

Wierzba piaskowa (Salix repens subsp. arenaria (L.)Hiit.) – podgatunek wierzby płożącej[3]. Występuje w Azji i Europie. W Polsce roślina rzadka, dziko rośnie wyłącznie nad Bałtykiem. Uprawiana jako roślina ozdobna i czasami nieprawidłowo nazywana wierzbą argentyńską lub szwajcarską.

Wierzba piaskowa szczepiona na pniu

Morfologia

Pokrój
Mały, płożący się krzew wysokości do 50 cm (wyjątkowo 100 cm).
Pędy
Brązowe gałęzie płożące się i podnoszące na końcach. Pączki oraz młode pędy całe silnie owłosione. Pączki ostro zakończone.
Liście
Eliptycznojajowate, o długości 1,5-2,5 cm i 0,5-1 cm szerokości. Są skórzaste i obustronnie gęsto srebrzyście owłosione. Z obu stron mają srebrzysty kolor, szczególnie intensywny na spodniej stronie. Mają zaokrąglone wierzchołki, gładkie brzegi i 5-8 par nerwów bocznych (słabo widocznych). Przy wysychaniu nie czernieją. Ich uszkowate przylistki długo utrzymują się.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie wyrastają na szypułkach, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 1,5-2 cm. Ich owłosione słupki o czerwonych znamionach osadzone są na słupku (krótszym od zalążni). Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych.
Owoc
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i ekologia

Siedlisko: wydmy nadmorskie. Chamefit lub fanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Carici-Empetretum[4]. Kwitnie od kwietnia do maja, jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Zmienność

Czasami można spotkać różniące się od typowej formy mieszańce z gatunkami: w. borówkolistna, w. czerniejąca, w. iwa, w. płożąca, w. purpurowa, w. śnniada, w. uszata, w. wawrzynkowa, w. wiciowa. Mieszańce te przeważnie nie są odróżniane od mieszańców wierzby płożącej[3].

Zastosowanie

Sposób uprawy

Nie wymaga specjalnej gleby, ani specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, konieczne jest jedynie systematyczne przycinanie zwieszających się pędów, by roślina zagęszczała się i ładnie wyglądała. Bywa atakowana przez mszyce. Można je zwalczać preparatami biologicznymi lub chemicznymi.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
  3. 1 2 Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  4. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  • W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.