Wierzba całolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba całolistna

Nazwa systematyczna
Salix integra Thunb.
J. A. Murray, Syst. veg. ed. 14:880
"Korona odm. 'Hakuro-nishiki'
Pędy odm. 'Pendula'

Wierzba całolistna, w. zwarta, w. japońska (Salix integra Thunb.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Pochodzi z Japonii. W Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia i biologia

Pokrój
Forma typowa jest krzewem osiągającym wysokość do 3 m. W warunkach górskich tworzy niskie, płożące się po ziemi pędy. Szczepione na pniu formy mają parasolowatą koronę i cienkie, zwieszające się pędy.
Liście
Lancetowate, ostro zakończone. U odmian ozdobnych mają kolorowe wybarwienia.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki rozwijające się w marcu-kwietniu przed liśćmi.

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Uprawiana jest najczęściej w formie piennej, szczepionej na pędzie innego gatunku wierzby, zwykle o wysokości 70-170 cm. Czasami spotkać można również formy krzaczaste. Głównymi walorami ozdobnymi są zwisające pędy z biało-różowo-jasnozielonymi liśćmi. Najładniej komponuje się, gdy jest posadzona na tle roślin o ciemnym ubarwieniu liści. Doskonale nadaje się do posadzenia nad oczkiem wodnym. Może też zdobić ogród skalny. Zasadzona w dużych pojemnikach używana jest również do ozdabiania balkonów, werand.

Uprawa

Historia uprawy
Uprawiana była od dawna w Japonii w ogrodach. W Polsce uprawiana jest od niedawna, jej uprawa rozpowszechniła się dopiero w latach 90. XX w. Obecnie dość szeroko rozpowszechniona.
Wymagania
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Wymaga stałej wilgotności w glebie i słonecznego stanowiska. Jest mrozoodporna.
Sposób uprawy
Uprawia się z sadzonek. Ponieważ najbardziej efektownie wyglądają młode liście, należy ją często przycinać. Silne cięcie powoduje również powstanie zagęszczonej korony.

Odmiany

  • 'Hakuro-nishiki'. Ma brązowoczerwone pędy. Młode liście są różowe, potem biało-zielone.
  • 'Pendula'. Ścielący się po ziemi krzew. Często jest szczepiona na pniu i wówczas ma zwiewną, parasolowatą koronę. Liści ma zielone, lekko zaróżowione. Jest również ozdobna w stanie bezlistnym dzięki czerwonym, zwisającym pędom.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).

Bibliografia

  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
  • Praca zbiorowa: Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny.. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni, Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.