Wielowieś
wieś
Ilustracja
Wielowieś
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

gliwicki

Gmina

Wielowieś

Wysokość

264 m n.p.m.

Liczba ludności (2008)

1811

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

44-187[1]

Tablice rejestracyjne

SGL

SIMC

0223585

Położenie na mapie gminy Wielowieś
Mapa konturowa gminy Wielowieś, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wielowieś”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wielowieś”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wielowieś”
Położenie na mapie powiatu gliwickiego
Mapa konturowa powiatu gliwickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Wielowieś”
Ziemia50°30′29″N 18°36′50″E/50,508056 18,613889[2]

Wielowieś (niem. Langendorf[3]) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Wielowieś[4][5]. Siedziba gminy Wielowieś. Historycznie leży na Górnym Śląsku.

W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa katowickiego.

We wsi mieści się farma wiatrowa o mocy 66 MW[6].

Integralne części wsi

Integralne części wsi Wielowieś[4][5]
SIMCNazwaRodzaj
0223591Jerzmanówczęść wsi
0223600Kotkówczęść wsi

Historia

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod obecnie używaną, polską nazwą Wielowieś oraz niemiecką Langendorf[7]. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość we fragmencie „Langendorf (polnisch Wielowies)”[8]. Nazwę Wielowieś oficjalnie wprowadzono w 1946[9].

Polską nazwę Wielawieś w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa, pisząc: „Wielawieś (Langendorf), 1020 mieszk., ma dosyć znaczne jarmaki. Synagoga, czyli bożnica żydowska”[10].

Przy ulicy Głównej 45 mieści się budynek z lat 1905–1912, w którym niegdyś znajdował się sklep mięsny. Jego jednoprzestrzenne wnętrze o rzucie prostokąta wyłożono dekoracyjną ceramiką z motywami geometrycznymi, w tym wolego oczka[11].

Edukacja

Przedszkola:

  • Publiczne Przedszkole w Wielowsi (w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Wielowsi)

Szkoły podstawowe:

  • Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Wielowsi (w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Wielowsi)

Sport

We Wielowsi działa Ludowy Klub Sportowy Tęcza Wielowieś.

Klub:

  • Pełna nazwa: Ludowy Klub Sportowy Tęcza Wielowieś
  • Liga: klasa okręgowa – grupa katowicka IV (szósty poziom rozgrywek)
  • Rok założenia: 1947
  • Barwy: niebiesko-biało-żółte
  • Adres: ul. Główna 2a

Boisko sportowe:

  • Pojemność – 850 miejsc (150 siedzących)
  • Oświetlenie – 200 lx
  • Wymiary – 104 × 68 m

Turystyka

Przez wieś przebiega szlak turystyczny:

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1449 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 146627
  3. ↑ Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Gleiwitz [online], www.verwaltungsgeschichte.de [dostęp 2018-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08].
  4. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  6. ↑ SmogLab, Wielowieś zdążyła przed 10H. Ale część mieszkańców chciała walczyć z wiatrakami [online], SmogLab, 14 października 2022 [dostęp 2022-10-16] (pol.).
  7. ↑ Knie 1830 ↓, s. 846.
  8. ↑ Triest 1865 ↓, s. 523.
  9. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  10. ↑ Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, str. 31.
  11. ↑ Ewa Pokorska, Piękno użyteczne, Katowice: Śląskie Centrum Dziedzictwa Kulturowego w Katowicach, 2011, s. 101, ISBN 978-83-85871-60-6.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.