Wielbłądokształtne
Tylopoda
Illiger, 1811[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrzędu – wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Magnordo

Boreoeutheria

Nadrząd

Laurasiatheria

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

wielbłądokształtne

Synonimy
Rodziny

6 rodzin (w tym 5 wymarłych) + rodzaj wymarły o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście

Wielbłądokształtne[3] (Tylopoda) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) w obrębie nadrzędu Laurasiatheria.

Opuszkowce[4] wyróżniają się wśród parzystokopytnych sposobem chodzenia (stawiania palców).

Podział systematyczny

Do podrzędu należy jedna współcześnie występująca rodzina[5][6][7]:

Opisano również rodziny wymarłe[8]:

  • Bunomerycidae Gentry & Hooker, 1988
  • Cainotheriidae Cope, 1887
  • Mixtotheriidae Lydekker, 1883
  • Oromerycidae Gazin, 1955
  • Robiacinidae Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Escarguel, Pélissié, Antoine & Orliac, 2019

Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:

  • Palembertina Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020[9] – jedynym przedstawicielem był Palembertina deplasi Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020

Przypisy

  1. ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 102. (łac.).
  2. ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
  3. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. ↑ Komosińska i Podsiadło użyły nazwy opuszkowce dla Tylopoda
  5. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).
  6. ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. ↑ J.S. Zijlstra, Tylopoda Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
  9. ↑ R. Weppe, C. Blondel, M. Vianey-Liaud, T. Pélissié & M.J. Orliac. A new Cainotherioidea (Mammalia, Artiodactyla) from Palembert (Quercy, SW France): Phylogenetic relationships and evolutionary history of the dental pattern of Cainotheriidae. „Palaeontologia Electronica”. 23 (3), s. 4, 2020. DOI: 10.26879/1081. (ang.).

Bibliografia

  • Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 1–304. ISBN 83-01-13806-8.
  • Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971, s. 1–642.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.