Westland Wallace
Ilustracja
Westland Wallace Mk I
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Westland Aircraft

Typ

samolot wielozadaniowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji metalowej

Załoga

2 (pilot i strzelec/obserwator)

Historia
Data oblotu

1931

Lata produkcji

1933–1936

Wycofanie ze służby

1943

Liczba egz.

104 + 68 przebudowanych z Westland Wapiti

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Bristol Pegasus IV (Mk II)

Moc

680 KM

Wymiary
Rozpiętość

14,15 m

Długość

10,41 m

Wysokość

3,51 m

Powierzchnia nośna

45,34 m²

Masa
Własna

1742 kg

Startowa

2608 kg (maksymalna)

Osiągi
Prędkość maks.

254 km/h na wysokości 4570 m

Prędkość przelotowa

217 km/h

Pułap

7345 m

Zasięg

756 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm, zsynchronizowany
1 karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm
263 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania
Rzuty
Rzuty samolotu

Westland Wallace – brytyjski samolot bombowy i rozpoznawczy z okresu międzywojennego. Wersja rozwojowa samolotu Westland Wapiti.

Historia

Zachęcona sukcesem swego lekkiego bombowca Wapiti, firma Westland w 1931 przygotowała prototyp wersji rozwojowej PV 6, całkowicie metalowej, z dłuższym o 51 cm kadłubem i nowym silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Maszyna miała dużo lepsze osiągi od poprzednika i Ministerstwo Lotnictwa zamówiło przebudowę 12 Wapiti na nowe maszyny[1].

Dostarczana od 1933 wersja Mk I napędzana była silnikiem Bristol Pegasus IIM3 o mocy 570 KM; jako pierwszy otrzymał 501 Dywizjon RAF. Następnie przebudowano jeszcze 56 Wapiti. Dwa lata później, w 1935, Westland przygotował wersję Mk II, z całkowicie zakrytą kabiną i silnikiem Bristol Pegasus IV o mocy 655 KM. Wersji tej zamówiono w latach 1935–1936 104 sztuki (w dwóch seriach 75 i 29 maszyn)[1].

Służba

Westland Wallace Mk II

Na prototypie Westland PV-6 Wallace dokonano pierwszego przelotu nad Everestem w 1933 (załogę stanowili Douglas Douglas-Hamilton – pilot i Stewart Blacker – obserwator). Do lotu wysokościowego maszynę specjalnie zmodyfikowano, wyposażając w turbodoładowany silnik i prostą instalację tlenową[2].

Samoloty Westland Wallace znalazły się na wyposażeniu 501, 502, 504, 608 i 610 dywizjonu RAF, oraz w Anti-Aicraft Cooperation Flight w Biggin Hill. Na początku II wojny światowej w służbie pozostawały jeszcze 83 maszyny, używane głównie do holowania celów powietrznych. Wycofano je w 1943 roku[1].

Opis techniczny

Westland Wallace w Royal Air Force Museum w Londynie

Samolot Westland Wallace był dwumiejscowym samolotem bombowym i rozpoznawczym, dwupłatem o konstrukcji i z pokryciem metalowym. Kabina odkryta w wersji Mk I, zamknięta w Mk II. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik gwiazdowy Bristol Pegasus III lub IV, chłodzony powietrzem, otoczony pierścieniem Townenda[1].

Uzbrojenie stanowił jeden karabin maszynowy Vickers umieszczony w całości w kadłubie, strzelający na wprost między tłokami silnika, i jeden karabin maszynowy Lewisa, na obrotnicy Scarffa, obsługiwany przez obserwatora. Typowe wyrzutniki bombowe tego okresu pozwalały przenosić dwie bomby 250-funtowe, lub cztery 112-funtowe, ale samolot mógł przenosić tysiącfuntową bombę jako „ładunek specjalny”[3]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 David Mondey: The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: Aerospace Publishing, 1994, s. 226. ISBN 1-85152-668-4.
  2. ↑ Iain Douglas-Hamilton. First Person: My Uncle Was First to Fly Over Everest. „National Geographic”, 2013-04-19. National Geographic Society.
  3. ↑ H.F. King: Armament of British aircraft, 1909-1939. London: Putnam, 1971, s. 438–440. ISBN 0-370-00057-9. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.