Walerij Szmarow (2010) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Walerij Walentinowicz Szmarow | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Walerij Walentinowicz Szmarow, ros. Валерий Валентинович Шмаров (ur. 23 lutego 1965 w Woroneżu, Rosyjska FSRR, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek Szkoły Sportowej w Woroneżu. Pierwszy trener - Władimir Nikitienko. W 1982 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym klubie Fakieł Woroneż. W roku 1984 na gracza zwrócił uwagę trener Spartaka Moskwa Konstantin Bieskow (zwłaszcza po grze o Puchar ZSRR, kiedy Fakieł pokonał Spartak). Jednak w tym samym roku Shzmarow został wezwany do służby w wojsku i zgodnie z dyrektywą wysłany do Chabarowska. Pięć miesięcy spędził w SKA Chabarowsk, grał w zespole rezerw pod przybranym nazwiskiem - Igor Protasow (w klubie był gracz o takim imieniu i nazwisku, ale w tym czasie leczył kontuzję)[1]. W 1985 roku grał w CSKA Moskwa, który spadł z Wysszej Ligi w poprzednim roku. W tym sezonie Szmarow został najlepszym strzelcem, zdobywając 29 bramek w 40 meczach. Jednak zespół był zmuszony walczyć o awans w barażach. Po pierwszych 2 nieudanych meczach barażowych, Szmarow został oddelegowany z drużyny i wysłany do koszar. Służbę wojskową zakończył 31 grudnia 1985 r., po czym powrócił do Fakiełu Woroneż. W 1987 roku postanowił przenieść się do Spartaka Moskwa, w którym z powodzeniem grał przez 5 lat, dwukrotnie stając się mistrzem ZSRR. W finałowym meczu o mistrzostwo 1989 roku w ostatniej chwili zdobył "złoty gol" w meczu z Dynamem Kijów, a w 1990 roku zdobył wraz z Ołehiem Protasowym tytuł króla strzelców mistrzostw.
W 1991 roku wyjechał do Niemiec, gdzie przez trzy sezony bronił barw Karlsruher SC. Na początku występował w ataku, a potem po lewej stronie w środku pola. Dzięki jego podaniom często zdobywał bramki Siergiej Kirjakow. W trzecim sezonie trener Winfried Schaefer umieścił Szmarowa na pozycję w defensywie, co w efekcie doprowadziło do odejścia zawodnika z zespołu. W 1995 roku przeniósł się do Arminii Bielefeld, która akurat awansowała z regionalnej Oberligi do Bundesligi 2.
Latem 1995 piłkarz zdecydował na powrót do Rosji. Spartak Moskwa wykupił transfer od Karlsruher SC. Sezon 1995 w Spartaku okazał się dla Szmarowa udanym: 16 goli w 20 meczach (trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców). W 1996 roku, po kilku meczach sezonu nie potrafił znaleźć porozumienia z nowym trenerem Gieorgijem Jarcewym i odszedł z klubu do Korei Południowej, gdzie spędził tylko 3 miesiące (choć termin ważności umowy wynosił 1,5 roku) w Chunnam Dragons[2].
Od 1997 do 2001 Szmarow występował w macierzystym klubie Fakieł Woroneż, który balansował pomiędzy pierwszą i najwyższą ligą. Zakończył karierę w Arsenale Tuła, grającej w drugiej lidze, gdzie w tym samym czasie grał jego 17-letni syn Dienis Szmarow. 25 maja 2003 w Woroneżu odbył się jego mecz pożegnalny pomiędzy Fakiełem i Spartakiem, w którym Szmarow grał dla obu zespołów i zdobył cztery gole[3].
Kariera reprezentacyjna
23 sierpnia 1989 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w meczu towarzyskim z Polską zremisowanym 1:1. Ogółem rozegrał 3 gry reprezentacyjne.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Najpierw w 2003 w ciągu trzech miesięcy prowadził Czkałowiec-1936 Nowosybirsk. Po zakończeniu Wyższej Szkole Trenerskiej w latach 2006-2008 trenował FCSz-73 Woroneż, który spędził dwa pierwsze sezony w Lidze Amatorskiej, a następnie jeden sezon w drugiej lidze (strefa centralna) mistrzostw Rosji. Od listopada 2008 do czerwca 2009 pracował na stanowisku głównego trenera klubu Fakieł Woroneż[4].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- mistrz ZSRR: 1987, 1989, 1996
- wicemistrz ZSRR: 1991
- brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1995
- zdobywca Pucharu Federacji Piłki Nożnej ZSRR: 1987
Sukcesy indywidualne
- król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1990 (12 goli)
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 2 (1989), Nr 3 (1990)
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy Rosji: Nr 2 (1995)
Odznaczenia
- tytuł Mistrza Sportu ZSRR
Przypisy
- ↑ Aleksiej Matwiejew. Wywiad z Walerijem Szmarowym // Futbol od "Sport-Ekspress". — Nr 10, lipiec 1995. — str. 2
- ↑ Газета «Спорт-Экспресс». Валерий ШМАРОВ• ЧАЙ В «ШУШЕНСКОМ» БЫЛ ХОЛОДНЫЙ И ЖЕЛТЫЙ
- ↑ Газета «Спорт-Экспресс». Новости• ФУТБОЛ - Сборная России• СЭ: Шмаров сделал покер в своем прощальном матче
- ↑ Шмаров Валерий Валентинович. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-01)].
Linki zewnętrzne
- Walerij Szmarow (piłkarz) w bazie RusTeam (ros.)
- Profil na PlayerHistory (ang.)
- Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
- Profil na stronie Spartaka Moskwa (ros.)
- Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
- Walerij Szmarow (piłkarz) w bazie National Football Teams (ang.)
- Valeri Shmarov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .