Wacław Korwel
2 zwycięstwa
chorąży chorąży
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1914
Juraciszki

Data i miejsce śmierci

24 marca 1952
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

dywizjon 308

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Lotniczy Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Wybitnej Służby Lotniczej od 1919 (Wielka Brytania)

Wacław Korwel (ur. 2 lipca 1914 w Juraciszkach, zm. 24 marca 1952 w Warszawie) – pilot Wojska Polskiego, żołnierz Polskich Sił Powietrznych, kawaler Virtuti Militari, ofiara komunistycznych represji.

Życiorys

Syn Wincentego i Aleksandry Winiarskiej[1]. W Juraciszkach ukońćzył szkołę powszechną i sześć klas gimnazjum. W 1931 r. rozpoczął naukę w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Szkołę ukończył w 1934 r. i rozpoczął służbę w 2 pułku lotniczego w Krakowie jako mechanik samolotowy. Po trzech latach służby zwolnił się z wojska i został zatrudniony jako brygadzista w Aeroklubie Krakowskim, gdzie ukończył kurs szybowcowy[2].

Tuż przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany i jako mechanik przydzielony do 3 plutonu łącznikowego[3]. W kampanii wrześniowej został przeszkolony w pilotażu RWD-8. 17 września po ataku Związku Radzieckiego na Polskę ewakuował się do Rumunii, skąd przedostał się do Francji a następnie do Wielkiej Brytanii[4]. Za udział w kampanii wrześniowej został odznaczony Brązowym Krzyż Zasługi z Mieczami[5]

Po przybyciu do Wielkiej Brytanii zgłosił się na przeszkolenie pilotażowe. 19 lipca 1941 r. rozpoczął szkolenie w 25 (Polish) Elementary Flying Training School (EFTS) w Hucknall, od 7 września latał w 16 (Polish) Service Flying Training School w Newton. W styczniu 1942 r. ukończył szkolenie i otrzymał przydział do 7 Anti Aircraft Cooperation Unit w Castle Bromwich. 5 maja 1942 r. został przeniesiony do 58 Operational Training Unit (OTU) w Grangemouth na kurs myśliwski, 6 lipca otrzymał przydział do 308 dywizjonu[6].

16 sierpnia 1943 r. podczas walki powietrznej nad południową Francją został ranny ale zdołał powrócić do Anglii i lądować przymusowo w rejonie Brighton. Odniósł obrażenia, które spowodowały amputację trzech palców lewej ręki[7]. Uszkodzenia dłoni wymagały przeprowadzenia operacji plastycznych, dzięki którym dołączył do "The Guinea Pig Club"[8]. Do służby w 308 dywizjonie powrócił w październiku 1943 r. 14 stycznia 1944 r. w rejonie Saint-Omer uszkodził Focke-Wulfa Fw 190[9].

10 sierpnia 1944 r. w rejonie rzeki Vire odniósł pewne zwycięstwo nad dwoma Messerschmitty Bf 109[10]. Turę lotów bojowych zakończył 8 grudnia 1944 r. i został skierowany na odpoczynek do Blackpool. 6 stycznia 1945 r. został skierowany na kurs w szkole podchorążych w Szkocji, który ukończył 28 sierpnia 1945 r. Następnie powrócił do służby w 308 dywizjonie i służył w nim do rozformowania 18 grudnia 1946 r. Służbę zakończył w stopniu chorążego, w czasie II wojny światowej wykonał 154 loty bojowe i 21 lotów operacyjnych[9]. Na liście Bajana został sklasyfikowany na 155. pozycji[11].

Po demobilizacji w 1947 r. zdecydował się na powrót do Polski. Zamieszkał w Warszawie i rozpoczął pracę w zakładach lotniczych na Okęciu. Jako były żołnierz Polskich Sił Powietrznych znalazł się w zainteresowaniu kontrwywiadowczym Urzędu Bezpieczeństwa. Został aresztowany i skazany w procesie pokazowym na karę śmieci. Wyrok wykonano 24 marca 1952 r. Miejsce jego pochówku ciągle pozostaje nieznane[12].

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia[13]:

Przypisy

  1. ↑ Lista straconych więźniów lat 1948-1956 w więzieniu na Mokotowie w Warszawie. [dostęp 2022-01-09]. (pol.).
  2. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 291.
  3. ↑ Pawlak 1992 ↓, s. 187.
  4. ↑ Wacław Korwel. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2022-01-09]. (pol.).
  5. 1 2 Pawlak 1991 ↓, s. 504.
  6. ↑ Hasiński 1990 ↓, s. 325.
  7. ↑ Waclaw Korwel. EAST GRINSTEAD MUSEUM. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).
  8. ↑ Guinea Pig Club. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).
  9. 1 2 Wacław Korwel. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).
  10. ↑ Majzner 2020 ↓, s. 56.
  11. ↑ Lista Bajana. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).
  12. ↑ Niewinnie straceni zamordowani, zamęczeni, zmarli w więzieniach i aresztach śledczych Warszawy 1945-56. pocisk.com. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).
  13. ↑ Korwel Wacław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2022-01-14]. (pol.).

Bibliografia

  • Mieczysław J. Hasiński: Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich = The Polish Air Force N. C. O.'S Training. T. 1. Poznań: 1993. OCLC 803982357.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Robert Majzner: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1944-1945. Organizacja i działalność bojowa. Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza, 2020. ISBN 978-83-66536-26-5. OCLC 1236059646.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
  • Jerzy Pawlak: Samotne załogi. Warszawa: Wydawcnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07886-6. OCLC 29373759.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.