Wałdajski Park Narodowy
Валдайский национальный парк
Ilustracja
Jezioro Użyn, Wałdajski Park Narodowy
park narodowy
Państwo

 Rosja

Obwód

 nowogrodzki

Siedziba

Wałdaj

Data utworzenia

1990

Powierzchnia

1585 km²

Ochrona

kategoria IUCN – II (park narodowy)

Odwiedzający

ok. 60 000 (2011)

Położenie na mapie obwodu nowogrodzkiego
Mapa konturowa obwodu nowogrodzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wałdajski Park Narodowy”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wałdajski Park Narodowy”
Ziemia57°58′45″N 33°15′10″E/57,979167 33,252778
Strona internetowa

Wałdajski Park Narodowy (ros. Валдайский национальный парк) – park narodowy na północy Rosji, w rejonach wałdajskim, okułowskim i diemianskim w obwodzie nowogrodzkim. Został ustanowiony 17 maja 1990 roku, a od 2004 jest jednym z rezerwatów biosfery UNESCO. Wałdajski Park Narodowy, wraz z miastem Wałdaj, jeziorem Wałdaj i północną częścią jeziora Seliger jest jednym z najbardziej popularnych miejsc turystycznych w Centralnej Rosji z dobrze rozwiniętą infrastrukturą turystyczną[1].

Historia

W średniowieczu powierzchnia parku należała do Republiki Nowogrodzkiej. W jednej z kronik z tego okresu zwymieniono tzw. Krzyż Ignacha – bliżej niesprecyzowane miejsce na pograniczu parku, w kierunku którego z nieznanego powodu wycofali się Mongołowie, atakujący od 1236 roku na Republikę Nowogrodzką[1]. Pierwsza wzmianki o mieście Wałdaj pojawiły się w 1495 roku[2]. Rozrost miasta nastąpił za sprawą budowy drogi łączącej Nowogród Wielki z Centralną Rosją oraz budową monastyru męskiego w 1653 roku, który stał się głównym ośrodkiem kulturalnym. Na początku XX wieku korzystano ze wszystkich dostępnych użytków rolnych, co skutkowało tym, że obszar zaczął być później przekształcany w teren rekreacyjny. Skutkowało to powołaniem Wałdajskiego Parku Narodowego w 1990 roku.

Położenie i geografia

Wschodnia część jeziora Wałdaj

Wałdajski Park Narodowy zajmuje wyższe partie Wyżyny Wałdajskiej i zlokalizowany jest na pograniczu trzech regionów w obwodzie nowogrodzkim, gdzie 12% jego powierzchni stanowi region okułowski, 62% wałdajski, a 26% diemianski. Obecna rzeźba terenu została ukształtowana podczas epoki lodowcowej i jest charakterystyczna dla form polodowcowych. W parku znajduje się 76 jezior o różnym pochodzeniu[3]. Największymi z nich są Seliger (znajdujący się tylko częściowo znajduje się na obszarze parku), Wałdaj, Welaj, Użyn oraz Borowno. Znajdują się tam dorzecza rzek Poli, Msty i Wołgi. Wałdajka będąca dopływem rzeki Bieriezajki, wypływa z jeziora Użyn, zaś Polomet, jest dopływem rzeki Poli, zaś ta ma swoje źródło w środku parku.

Przypisy

  1. 1 2 Валдайский национальный парк. Особо охраняемые природные территории России (zarchiwizowano w Internet Archive). [dostęp 2016-02-21]. (ros.).
  2. ↑ История города и района. Официальный сайт Администрации Валдайского муниципального района. [dostęp 2016-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-16)]. (ros.).
  3. ↑ ru:Физико-географические условия. ООПТ России. [dostęp 2012-02-11]. (ros.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.