Włodzimierz Tarło-Maziński
Data urodzenia

28 kwietnia 1889

Data śmierci

31 grudnia 1967

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Grób Włodzimierza Tarło-Mazińskiego na Cmentarzu wojskowym na Powązkach

Zygmunt Włodzimierz Tarło-Maziński (ur. 28 kwietnia 1889, zm. 31 grudnia 1967[1]) – polski inżynier, autor pierwszych prac popularnonaukowych z dziedziny radiotechniki w Polsce, nauczyciel, działacz społeczny, oficer. Urodzony w Brodziencinie w powiecie Ciechanów, syn Władysława i Stefanii z domu Lewandowska. Zmarł 31 grudnia 1967 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, kwatera A18, rząd 6, grób 10 (kwatera Dowborczyków)[2].

Był kierownikiem Wydziału Informacyjnego Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku[3].

Wolnomularz i różokrzyżowiec – szef („generał zakonu") polskiej jurysdykcji Starożytnego i Mistycznego Zakonu Różo-Krzyża (The Ancient Mystical Order Rosae Crucis) oraz prezes Towarzystwa Miłośników Wiedzy i Przyrody, będącego ekspozyturą AMORC, współzałożyciel i prezes powstałego w 1924 roku Polskiego Związku Synarchicznego[4]. Od 1934 roku przedstawiciel generalny Powszechnej Federacji Zakonów i Stowarzyszeń Inicjacyjnych (Fédération Universelle des Ordres et Sociétés Initiatiques) na Polskę.

W czasie wojny przebywał we Francji. Po powrocie do Polski w latach 1945–1947 prezes Komitetu Opieki nad Polakami za Granicą, działającego przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1945 roku członek PPS. W okresie 1948–1949 więziony przez trzy miesiące. W grudniu 1939 roku był współzałożycielem polskiej loży „Kopernik" w Paryżu, jednak Wielka Loża Francji[5], do której ta jednostka przystąpiła, uznała go za masona nieregularnego i nie zatwierdziła jego członkostwa w loży „Kopernik".

Przypisy

  1. ↑ Leon Chajn Polskie wolnomularstwo 1920-1938 Czytelnik, 1984 str. 486
  2. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
  3. ↑ Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 170.
  4. ↑ Hubert Stys Historia i polityka, Tom 4, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Wydział Nauk Historycznych, Katedra Stosunków Międzynarodowych, 2006 str. 226
  5. ↑ Nietypowe migracje Polaków w XIX-XXI wieku 2011 str. 89

Bibliografia

  • Źródło: ASC par. Kraszewo nr aktu ur. 39/1889 Brodziencin
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s.176, 695
  • Przemysław Sieradzan, Jarosław Tomasiewicz: Włodzimierz Tarło-Maziński – ezoteryczny indywidualista. /w:/ Polskie tradycje ezoteryczne 1890-1939, t. II (Formacje, ludzie, idee). Pod red. M. Rzeczyckiej, I. Trzcińskiej. Gdańsk 2019. ISBN 978-83-7865-886-3, s. 206-230.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.