Wykształcenie i działalność naukowa

W 1974 ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. W 1978 obronił pracę doktorską pt. Wyznaczanie charakterystyk reakcji układu dynamicznego na pewne niestacjonarne wymuszenia w zastosowaniu do obliczeń zmęczeniowych. W 1988 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Bifurkacyjne drgania samowzbudne w układach mechanicznych. W 1998 uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Od 1977 jest etatowo związany z Politechniką Warszawską, od 2008 na stanowisku profesora zwyczajnego. Pełnił funkcje prodziekana (1990–1996) i dziekana (1996–1999) Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej, prorektora ds. ogólnych (1999–2005), a następnie przez dwie kadencje (2005–2008, 2008–2012) rektora Politechniki Warszawskiej. 1 września 2013 objął funkcję dyrektora Instytutu Podstaw Budowy Maszyn^[1].

Zainteresowania naukowo-badawcze Włodzimierza Kurnika obejmują m.in. stateczność układów mechanicznych, dynamikę wirników z łożyskami hybrydowymi magneto-hydrodynamicznymi, tłumienie drgań z zastosowaniem materiałów termo- i elektroaktywnych, zastosowanie teorii bifurkacji w zagadnieniach wyboczenia i flatteru w układach mechanicznych. Jest autorem ponad 150 publikacji naukowych, w tym artykułów w czasopismach zagranicznych (Journal of Sound and Vibration, International Journal of Solids and Structures, Nonlinear Dynamics, Journal of Thermal Stresses, Acta Mechanica, Zeitschrift für Angewandte Mathematik und Mechanik i inne). Przedstawiał referaty na międzynarodowych kongresach i sympozjach (m.in. w USA, Kanadzie, Japonii, Chinach, Brazylii, Izraelu, czy w krajach UE). Wypromował czterech doktorów, recenzował też liczne rozprawy doktorskie i habilitacyjne. Był recenzentem w wielu postępowaniach o nadanie tytułu naukowego w naukach technicznych oraz tytułu doktora honoris causa. Kierował grantami zespołowymi KBN, MNiI, NCN oraz pracami dla przemysłu (Metro Warszawskie)^[2].

Działalność na stanowisku rektora Politechniki Warszawskiej

W czasie pełnienia przez Włodzimierza Kurnika funkcji rektora Politechniki Warszawskiej, z jego inicjatywy i z jego istotnym udziałem zrealizowano wiele projektów. Do najważniejszych należą:

• rewitalizacja Kampusu Centralnego Politechniki Warszawskiej, w tym odrestaurowanie dużej auli w Gmachu Głównym PW, budowa nowego gmachu Wydziału Matematyki i Nauk Informacyjnych, przygotowanie inwestycji budowy gmachu nowej kreślarni^[3]
• ustanowienie dnia Politechniki Warszawskiej^[4]
• ustanowienie nowego Statutu Politechniki Warszawskiej^[5]
• ustanowienie unikalnego w skali kraju wyróżnienia akademickie – Medalu Młodego Uczonego (przyznawanego przez Rektora PW na wniosek Kapituły Medalu za wybitne i uznane osiągnięcia w dziedzinie nauki, innowacje techniczne i inne wybitne osiągnięcia twórcze osobom, które nie przekroczyły 35 roku życia)^[6]
• utworzono Centrum Studiów Zaawansowanych PW^[7]
• utworzenie Platformy Współpracy Metropolitalnych Uniwersytetów Technicznych Europy Środkowej i Wschodniej^[8]
• rozpoczęcie działania w celu przywrócenie dobrego imienia prof. Jana Czochralskiego, jednego z najwybitniejszych uczonych w historii Polski, na którym ciążyły niesprawiedliwe zarzuty z okresu II wojny światowej^[9]
• rozpoczęcie procesów inwestycyjnych w zakresie infrastruktury badań naukowych ze środków Unii Europejskiej, w tym: utworzenie kampusu zaawansowanych technologii przy ul. Poleczki w Warszawie oraz rozpoczęcie budowy Centrum Zaawansowanych Technologii i Materiałów (CEZAMAT)^[10]
• utworzenie nowych wydziałów – Wydziału Zarządzania i Wydziału Administracji i Nauk Społecznych^[11]
• utworzenie makro-obszarów organizacyjnych uczelni w celu integracji dydaktyki i badań w postaci szkół: Szkoła Chemii i Materiałów, Szkoła Mechaniki i Mechatroniki, Szkoła Zarządzania i Nauk Społecznych^[12]
• wprowadzenie pierwszego na uczelni Regulaminu w Zarządzaniu Własnością Intelektualną^[13]
• uruchomienie działalności Uniwersytetu Trzeciego Wieku^[14]

Stanowiska na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej

• 1977–1978 – st. asystent
• 1978–1989 – adiunkt
• 1989–1993 – docent
• 1993–2008 – profesor nadzwyczajny
• od 2008 – profesor zwyczajny

Pozostałe stanowiska i funkcje

• 2004 – współprzewodniczący Światowego Kongresu Mechaniki ICTAM 2004 w Warszawie
• inicjator Polskiego Kongresu Mechaniki (wystąpienie na forum PTMTS 2005, organizator I Kongresu w 2007 w Warszawie, współprzewodniczący II i III Kongresu w latach 2011 i 2015)
• 2008 – inicjator Światowego Zjazdu Inżynierów Polskich (wystąpienie w Konsulacie RP w Nowym Jorku), organizator I Zjazdu pod patronatem Marszałka Senatu RP w 2010 oraz II Zjazdu pod patronatem Prezydenta RP w 2013 w Warszawie
• założyciel i pierwszy przewodniczący Platformy Współpracy Metropolitalnych Uniwersytetów Technicznych Europy Centralnej i Wschodniej
• 2006–2008 – przewodniczący Rady Warszawskiego Konsorcjum Naukowego
• 2008–2012 – przewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Warszawskich
• 2005–2008 – przewodniczący Komisji Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich ds. Informatyzacji Uczelni
• 2008–2012 – przewodniczący Komisji KRASP ds. Nauki i Innowacji
• 2001, 2004, 2007, 2010, 2013 – Współprzewodniczący Polsko-Grecko-Niemieckich Sympozjów Advances in Mechanics
• 2005–2009 – przewodniczący Zarządu Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
• wiceprzewodniczący Mazowieckiej Rady Innowacyjności przy Marszałku Województwa Mazowieckiego
• 2015 – przewodniczący Zespołu i współautor Strategii Rozwoju Wydziału SiMR do roku 2026
• od 2010 – redaktor naczelny czasopisma Journal of Theoretical and Applied Mechanics^[2]