Włodzimierz
Wasyl Romaniuk
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1925
Chomczyn

Data śmierci

14 lipca 1995

Miejsce pochówku

Plac Sofijski w Kijowie

Biskup użhorodzki i wynohradowski
Okres sprawowania

1990–1993

Arcybiskup lwowski i sokalski
Okres sprawowania

1993–1995

Wyznanie

Prawosławie

Kościół

Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Prezbiterat

1964

Chirotonia biskupia

29 kwietnia 1990

Odznaczenia
Order „Za odwagę” I klasy (Ukraina)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 kwietnia 1990

Nagrobek Wołodymira Romianiuka

Włodzimierz, imię świeckie Wasyl Romaniuk (ur. 9 grudnia 1925 w Chomczynie, zm. 14 lipca 1995) – ukraiński działacz narodowy, duchowny prawosławny, w latach 1993–1995 zwierzchnik niekanonicznego Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w II Rzeczypospolitej. Jako młody człowiek był działaczem OUN. W 1949 r. skazany został na dwanaście lat obozu pracy na mocy wyroku NKWD.

Po wyjściu na wolność w 1959 r. ukończył moskiewskie seminarium duchowne. W 1964 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1964–1972 pracował w parafiach prawosławnych w rejonie Iwano-Frankiwska.

W 1972 r. ponownie aresztowany i skazany na 7 lat obozu.

W 1987 r. opuścił ZSRR i działał wśród ukraińskiej społeczności emigracyjnej w Kanadzie, USA i Wielkiej Brytanii.

W 1990 r. powrócił na Ukrainę i został wyświęcony na biskupa z tytułem biskupa Użhorodu i Wynohradiwa, w Ukraińskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym. Dążył do powołania niezależnej od Moskwy prawosławnej cerkwi ukraińskiej. Stał się jednym z jej głównych założycieli w czerwcu 1992 r. 17 lutego 1993 r. został arcybiskupem diecezji lwowskiej i sokalskiej. Po śmierci patriarchy Mścisława został metropolitą Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w czerwcu 1993 r.[1]

Zmarł 14 lipca 1995 r. Jego pogrzeb związany był z dramatycznymi starciami w centrum Kijowa przy soborze Mądrości Bożej; władze państwowe usiłowały przeszkodzić pochowaniu go w tym miejscu, toteż wierni pogrzebali ciało patriarchy przed bramą prowadzącą na teren kompleksu świątynnego[2][3].

Przypisy

  1. ↑ Патріарх Володимир (Романюк) [online], risu.org.ua [dostęp 2018-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-29] (ang.).
  2. ↑ В. Кириленкою, Три розмови про Україну/ Патрірх Київський та всієї Руси-України Філаретб Висиль Шклярб Микола Вересень, s. 28, 2018.
  3. ↑ Gazeta.ua, Патріарха Володимира поховали перед воротами Софійського собору, „Gazeta.ua”, 16 sierpnia 2016 [dostęp 2018-11-03] (ukr.).

Literatura

  • Білокінь С. І. Володимир (Василь Омелянович Романюк) // Енциклопедія історії України: у 10 т. / редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін.
  • Інститут історії України НАН України. – К.: Наук. думка, 2003. – Т. 1 : А – В. – С. 615. – ISBN 966-00-0734-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.