Władysław Warchoł
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1895
Przybówka

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

43 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Władysław Warchoł (ur. 11 grudnia 1895 w Przybówce, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 11 grudnia 1895 w Przybówce, w ówczesnym powiecie jasielskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Alojzego[1][2]. W latach 1906–1914 uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Jaśle[3][4].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 40[4][5]. Został mianowany chorążym rezerwy[4], a na stopień podporucznika rezerwy awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów piechoty[6].

5 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[7]. W czasie wojny z bolszewikami dowodził III batalionem 48 Pułku Piechoty[8]. Wyróżnił się 5 czerwca 1920 w natarciu na silnie umocnioną pozycję nieprzyjaciela pod wsią Słobódka. Po śmierci porucznika Franciszka Zegarskiego objął dowództwo 9. kompanii, poprowadził ją do szturmu i zajął pozycje przeciwnika. W czasie szturmu został ranny, lecz mimo upływu krwi pozostał na pozycji do czasu przybycia najstarszego oficera, któremu przekazał dowództwo batalionu[8][uwaga 1]. Za ten czyn pułkownik Kazimierz Orlik-Łukoski sporządził 16 lutego 1925 wniosek o odznaczenie kapitana Warchoła Orderem Virtuti Militari, lecz wniosek nie został pozytywnie rozpatrzony[11][12].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 48 pp[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 701. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Później został przeniesiony do 83 Pułku Piechoty w Kobryniu[15][16]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. W maju tego roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy III batalionu[18]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[19][20][21]. W czerwcu 1933 został przeniesiony z 83 pp do 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu na stanowisko dowódcy batalionu[22]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty[23][24]. W 1939 pełnił służbę w 43 Pułku Piechoty w Dubnie na stanowisku dowódcy II batalionu, detaszowanego w Brodach[25].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził batalionem strzelców nr 11, powstałym na bazie II/43 pp w Brodach[26]. Na jego czele walczył w bitwie pod Mokrą[27]. Następnie dowodził odtworzonym 43 Pułkiem Piechoty w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim[28][29].

Dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[30]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa w jednym z masowych grobów na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[31].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[32]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

austro-węgierskie

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Według por. Kazimierza Galicza walki pod wsią Słoboda miały miejsce 9 i 10 czerwca 1920[9]. Porucznik Franciszek Zegarski poległ 9 września 1920 pod wsią Słobódka[10].

Przypisy

  1. 1 2 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 582.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-15]..
  3. ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 95, ukończył klasę IIc otrzymując stopień pierwszy z odznaczeniem.
  4. 1 2 3 Sprawozdanie 1916 ↓, s. 8, 12.
  5. 1 2 3 4 5 6 Ranglisten 1918 ↓, s. 579.
  6. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 282.
  7. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  8. 1 2 Kolekcja ↓, s. 2, 5.
  9. ↑ Galicz 1928 ↓, s. 10.
  10. ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 1033.
  11. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  12. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-15]..
  13. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 157.
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 49.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 364, 410.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 317, 354.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 119.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 144.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 174.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 97, 180.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 611.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 131.
  23. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 418.
  24. 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 600.
  26. ↑ Bielski 1991 ↓, s. 50, 353, 416.
  27. ↑ Bielski 1991 ↓, s. 105.
  28. ↑ Bielski 1991 ↓, s. 416.
  29. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 172, 196, 197, 345.
  30. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. L, 582.
  31. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  32. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  33. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 407.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  35. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-15]..
  36. ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.