Władysław Zachariasz Spławiński
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 września 1889
Kraków

Data śmierci

1948

Przebieg służby
Lata służby

1908–1909, 1915–1935, 1939–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Warszawa M. II

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Władysław Zachariasz Spławiński (ur. 6 września 1889 w Krakowie, zm. w 1948) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 6 września 1889 w Krakowie, w rodzinie Maksymiliana i Marii z domu Lukas[1]. Miał czworo rodzeństwa. W 1901, po ukończeniu szkoły powszechnej, rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie[2]. W 1908, po zdaniu egzaminu maturalnego w klasie VIIIb, odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika[2][3]. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1911 i otrzymał przydział w rezerwie do 45 Galicyjskiego Pułku Piechoty w Przemyślu[4]. W 1913 został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1911[5]. W latach 1909–1913 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. W międzyczasie (1912–1913) wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[7].

3 października 1921 został przeniesiony do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie na stanowisko komendanta Kadry Szwadronu Zapasowego w Krasnymstawie[2]. Od 3 marca 1923 pełnił obowiązki dowódcy 2 Dywizjonu Żandarmerii[2]. 30 marca 1927 został przeniesiony do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II i przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin na okres czterech miesięcy celem odbycia praktyki[8]. Później przedłużono mu przeniesienie służbowe o dwa miesiące[9]. 8 października 1927 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko komendanta[10][2]. W październiku 1927 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty i pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku w PKU Piotrków[11]. 25 stycznia 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto II na stanowisko komendanta[12][2]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[13].

Mieszkał w Warszawie przy ul. Jagiellońskiej 31[14]. W 1936 przeniósł się do Bielska na Śląsku i zamieszkał przy ul. Zielonej 2 m. 2[15]. W następnym roku przeniósł się na ulicę Widok 20[15]. Był wówczas zatrudniony w firmie „Karl Korn”, w charakterze kierownika zakładu przemysłowego[16]. W sierpniu 1937 był wezwany do Warszawy w celach wojskowych, gdzie otrzymał rozkaz wyjazdu wystawiony przez 1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej[16].

Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[17]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju (został zarejestrowany w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Krakowie)[17].

Był żonaty z Eugenią z Chromowskich, z którą miał córkę Krystynę (ur. 14 października 1918) i syna Zbigniewa (ur. 18 czerwca 1920)[18].

Ordery i odznaczenia

9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[21].

Przypisy

  1. 1 2 Kolekcja ↓, s. 1.
  2. 1 2 3 4 5 6 Kolekcja ↓, s. 4.
  3. ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 85.
  4. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 457, 557.
  5. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 345.
  6. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  7. 1 2 Schematismus 1914 ↓, s. 469.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927, s. 74.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927, s. 261.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927, s. 286.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 295.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 26.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 86.
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 8.
  15. 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 8.
  16. 1 2 Kolekcja ↓, s. 9.
  17. 1 2 Straty ↓.
  18. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  19. 1 2 3 Kolekcja ↓, s. 3.
  20. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 597.
  21. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-13]..

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.