 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 1914 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.png.webp){kind=small}
.JPG.webp)
Władysław Ignacy Milko (ur. 26 lutego 1881 w Przemyślu, zm. 6 grudnia 1914 w bitwie pod Marcinkowicami) – porucznik Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Michała, pracownika c. k. kolei państwowych i Heleny ze Stelińskich[1][2]. Był bratem Aleksandra (ur. 1887), rotmistrza żandarmerii Wojska Polskiego i Konstancji po mężu Popławskiej[3].
15 czerwca 1899 w c. k. Gimnazjum nr 1 w Przemyślu zdał egzamin maturalny z odznaczeniem[2]. W tym samym roku rozpoczął studia w c. k. Szkole Politechnicznej we Lwowie. W 1902 został relegowany za działalność socjalistyczną[4]. Członek „Strzelca”. Redaktor pisma satyrycznego „Liberum Veto” i dziennikarz piszący dla gazet lwowskich, krakowskich i wiedeńskich. Wcielony w sierpniu 1914 do armii austriackiej z której zbiegł do Legionów Polskich. Awansowany do stopnia porucznika dowodził 1 kompanią w 1 batalionie 1 pułku piechoty Legionów.
Szczególnie odznaczył się 6 grudnia 1914 w bitwie pod Nowym Sączem, gdzie „osłaniał odwrót oddziałów polskich znad Dunajca, na odcinku Klęczan i Marcinkowic. Zginął podczas kontrataku, ugodzony odłamkiem pocisku, pochowany na miejscowym cmentarzu”[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana. Jego grób znajduje się na cmentarzu wojennym nr 352 w Marcinkowicach[5].
Życie prywatne
Żonaty od 1911 z Blanką d'Abancourt. Mieli córkę Helenę[6][7] (ur. 1912) po mężu Harasowską[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7134[1][8]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9][1]
Przypisy
- 1 2 3 4 Polak (red.) 1993 ↓, s. 143.
- 1 2 Staroń 2008 ↓, s. 223.
- 1 2 Staroń 2008 ↓, s. 229.
- ↑ Staroń 2008 ↓, s. 224.
- ↑ Redakcja, Marcinkowice - mogiła legionistów [online] [dostęp 2020-03-28] (pol.).
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 142.
- ↑ Śp. Władysław Milko, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1915-01-08, s 3 [online], anno.onb.ac.at [dostęp 2020-03-28] (pol.).
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 104 poz. 170.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
Bibliografia
- Mateusz Staroń. Władysław Ignacy Milko (1881–1914). „Rocznik Przemyski”. XLIV z. 1, 2008. Przemyśl: Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu. ISSN 0137-4168.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.