Władysław Kubicki (ur. 2 maja 1869 w Kożuchówku, zm. 26 lutego 1937 w Świerczynie^[1][2]) – polski ksiądz, historyk, kolekcjoner i tłumacz.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Częstochowie^[1]. W latach 1886–1891 kształcił się w seminarium duchownym we Włocławku^[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich (8 listopada 1891 we Włocławku z rąk biskupa Aleksandra Bereśniewicza^[3]) posługiwał początkowo jako wikariusz w Szadku, następnie od 1892 do 1895 roku w parafii w Chodczu^[2]. W latach 1895–1899 odbył uzupełniające studia w seminarium duchownym w Petersburgu, które ukończył z tytułem magistra teologii^[1][2]. Następnie do 1907 roku wykładał historię i literaturę polską w seminarium włocławskim^[1][2]. Jako pasjonat uporządkował, zinwentaryzował i poszerzył zbiory historyczno-przyrodnicze miejscowego muzeum, które stały się później podstawą utworzenia muzeum diecezjalnego^[1][2]. Po powrocie z Petersburga był krótko proboszczem w Lubominie^[3], następnie w latach 1900–1918 był proboszczem w Lubaniu, od 1919 roku pełnił natomiast funkcję proboszcza w Świerczynie^[1][2]. Pełnił także urząd dziekana w dekanacie Piotrków Kujawski^[1][2]. Zgromadził prywatną kolekcję zabytków archeologicznych i regionalnych głównie z regionu Kujaw, po jego śmierci przekazanych do skarbca na Jasnej Górze^[1]. Został pochowany początkowo w Świerczynie^[3], w kwietniu 1938 roku szczątki przeniesiono na cmentarz w Lubaniu^[1].

Współpracował z „Kroniką Diecezji Kujawsko-Kaliskiej”, Wielką encyklopedią powszechną ilustrowaną oraz Podręczną encyklopedią kościelną^[2]. W 1922 roku przebywał w Rzymie^[1]. Zajmował się twórczością św. Augustyna, przełożył na język polski jego Państwo Boże (3 tomy 1930–1937, w ramach serii Pisma Ojców Kościoła t. 11–13)^[1][2]. Inne tłumaczenia pozostały w rękopisach, ich los jest nieznany^[1][2]. W 1930 roku wziął udział w Kongresie Eucharystycznym w Kartaginie, zorganizowanym z okazji 1500. rocznicy śmierci Augustyna^[1][2].

Przypisy