Władysław Freisinger
tytularny pułkownik lekarz tytularny pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1867
Lisko

Data śmierci

18 sierpnia 1928

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

c. i k. 90 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Władysław Freisinger (ur. 2 kwietnia 1867 w Lisku, zm. 18 sierpnia 1928) – tytularny pułkownik lekarz Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych.

Życiorys

Urodził się 2 kwietnia 1867 w Lisku[1]. W 1885 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[1]. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora. Był oficerem lekarzem c. i k. armii. Na stopień lekarza pułku (niem. Regimentsarzt) został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1899 roku. W 1914 roku był lekarzem c. i k. 90 pułku piechoty w Jarosławiu[2]. 1 lutego 1918 roku został awansowany na stopień starszego lekarza sztabowego 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse), który odpowiadał stopniowi podpułkownika. Jego oddziałem macierzystym był nadal c. i k. 90 pułk piechoty[3].

15 marca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem w stopniu podpułkownika lekarza i tytułem doktora[4]. W okresie II Rzeczypospolitej był tytularnym pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów stanu spoczynku sanitarnych, grupa lekarzy. W latach 20. mieszkał w Lisku[5][6][7]. W mieście prowadził indywidualną praktykę lekarską[8].

W 1922 został członkiem Związku Lekarzy Małopolski i Śląska Cieszyńskiego w Krakowie[9]. Był myśliwym. Przed 1914 mieszkając w Jarosławiu był członkiem tamtejszego koła Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego[10]. W II RP należał do Małopolskiego Towarzystwa Łowieckiego z siedzibą w Krakowie[11]. Był członkiem Izby Lekarskiej we Lwowie[12], członkiem założycielem Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie[13].

Był jednym z pierwszych mieszkańców Leska posiadających w mieście samochód osobowy[14]. Prowadząc pojazd marki Ford w drodze do Sanoka po południu 16 sierpnia 1928 uległ wypadkowi w Posadzie Liskiej, w odległości kilkuset metrów od Liska[15]. Według doniesienia prasowego przyczyną był brak wprawy Freisingera w prowadzeniu zagranicznego auta, wyposażonego w inaczej skonstruowany mechanizm kierowniczy (pułkownik miał pomylić dźwignię hamulec z gazem), wskutek czego pojazd przy omijaniu wozu konnego gwałtownie skręcił, wpadł do rowu i dachował[15]. Kierujący samochodem Freisinger odniósł ciężkie obrażenia klatki piersiowej wgniecionej w kierownicę, zaś ranni zostali także podróżujący z nim szofer i bratanek[15]. Mimo starań lekarzy z Sanoka i Liska zmarł o godz. 1 w nocy 18 sierpnia[15][11][16]. Jego pogrzeb odbył się 20 sierpnia 1928 w Lisku[15].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 144.
  2. ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 559, 1153.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 762, 1684.
  4. ↑ Dekrety Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 1210 Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 38, s. 922, 5 kwietnia 1919.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1581.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 889.
  8. ↑ Budziak. Dzieje Leska 2001 ↓, s. 143.
  9. ↑ Sprawy zawodowe. „Polska Gazeta Lekarska”. Nr 27, s. 587, 2 lipca 1922.
  10. ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1914, s. 18.
  11. 1 2 Nekrolog. Władysław Freisinger. „Łowiec”. Nr 17, s. 275, 1 września 1928. Małopolskie Towarzystwo Łowieckie.
  12. ↑ Sprostowanie. „Dziennik Urzędowy Województwa Stanisławowskiego”. Nr 23, s. 12, 1 listopada 1922.
  13. ↑ X. Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie za rok 1921. Kraków: 1922, s. 9.
  14. ↑ Budziak. Dzieje Leska 2001 ↓, s. 68-69.
  15. 1 2 3 4 5 Straszny wypadek samochodowy. „Dziennik Ludowy”. Nr 193, s. 7, 25 sierpnia 1928.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 375, 804. W 1934 roku nadal figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sambor z przydziałem do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego. Był wówczas sklasyfikowany z 11. lokatą na liście starszeństwa oficerów stanu spoczynku sanitarnych, grupa lekarzy.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.