Praca zawodowa

Pracę zawodową rozpoczął jako technik w wydziale technicznym m.st. Warszawy (1940–1943), następnie pracował kolejno jako: główny mechanik w Wytwórni Papierosów PMT w Krakowie (1945–1948), właściciel warsztatu mechanicznego w Krakowie (1948–1949), szef produkcji w Wytwórni Sprzętu Zootechnicznego w Krakowie (1950–1956), projektant w Biurze Projektów „Miastoprojekt” w Krakowie (1950–1955) oraz w Zakładzie Konstrukcji i Budowy Urządzeń Przemysłu Tytoniowego (1955–1961).

Praca naukowa

W 1956 roku rozpoczął pracę naukową jako starszy asystent w Zakładzie Instalacji Sanitarnych Politechniki Krakowskiej. W 1959 roku zachęcony przez prof. Franciszka Hendzla, przeszedł do pracy w ówczesnej Wyższej Szkole Rolniczej (dziś Uniwersytet Rolniczy) w Krakowie, zostając starszym wykładowcą w Katedrze Melioracji Rolnych, na nowo powołanym Wydziale Melioracji Wodnych (dziś Inżynierii Środowiska i Geodezji). Od tego czasu cały rozwój naukowy prof. Bali związany jest z krakowską uczelnią.

W 1964 roku na Politechnice Krakowskiej obronił pracę doktorską pt. Metoda doboru optymalnych parametrów pracy pługa do kopania rowków drenarskich – w świetle badań, wykonaną pod kierunkiem prof. Jana Wątorskiego, zaś habilitował się w 1969 roku na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej (dziś Uniwersytet Rolniczy) w Lublinie z zakresu mechanizacji rolnictwa, przedstawiając rozprawę pt. Optymalizacja aparatu obsługi technicznej maszyn melioracyjnych.

W latach 1968–1973 był docentem, w 1973 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego^[4], a w 1985 roku tytuł profesora zwyczajnego.

Prof. W. Bala był kierownikiem powołanej w 1964 roku Pracowni Mechanizacji i Organizacji Robót Wodno-Melioracyjnych, a w latach 1969–1977 kierownikiem i twórcą Katedry Mechanizacji i Organizacji Robót Wodno-Melioracyjnych na Wydziale Melioracji Wodnych. W 1977 roku decyzją Senatu Akademii Rolniczej w Krakowie, został powołany na organizatora i dyrektora Instytutu Napraw i Organizacji Zaplecza Technicznego wraz z przeniesieniem na Wydział Techniki i Energetyki Rolnictwa (dziś Inżynierii Produkcji i Energetyki).

Prof. Władysław Bala pełnił w Akademii Rolniczej w Krakowie szereg funkcji akademickich:

• w latach 1972–1975 był prorektorem,
• w latach 1975–1977 był dziekanem Wydziału Melioracji Wodnych,
• w latach 1985–1989 był rektorem,
• w latach 1965–1972 był kierownikiem ZSZ Wydziału Melioracji Wodnych,
• w latach 1956–1976 był redaktorem ZN WSR w Krakowie, s. Melioracje,
• w latach 1981–1989 był redaktorem ZN AR w Krakowie, s. Mechanizacja.

Zainteresowania naukowe Profesora koncentrowały się na problemach technologii i organizacji zmechanizowanych robót wodno-melioracyjnych, organizacji zaplecza technicznego w rolnictwie, organizacji napraw maszyn i urządzeń technicznych, niezawodności urządzeń technicznych.

Prof. W. Bala był autorem 136 publikacji, w tym 75 naukowych i 8 podręczników. Był również promotorem w 10 przewodach doktorskich oraz wypromował 151 magistrów.

Profesor był aktywnym uczestnikiem ruchu naukowego i naukowo-technicznego, honorowym członkiem Komitetu Techniki Rolniczej Polskiej Akademii Nauk, działał w komitetach PAN-owskich, takich jak Komitet Melioracji, czy Komitet Eksploatacji Majątku Trwałego. Był aktywnym uczestnikiem ruchu NOT-owskiego, przewodniczącym Komisji Mechanizacji Robót przy Zarządzie Głównym SITWM w Warszawie, pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Melioracyjnego. Prof. W. Bala działał również w ruch społecznym. Był prezesem Koła Związku Kombatantów i Koła Byłych Więźniów Politycznych przy krakowskim Oddziale PAN oraz członkiem Zarządu Okręgu tego Związku.