Władysław Abramowicz
Litwin, Rybak, Scyzoryk
Ilustracja
Władysław Abramowicz w mundurze rotmistrza.
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1902
Wierciszewo

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1973
Inowrocław

Przebieg służby
Lata służby

1924–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK Armia Krajowa

Formacja

Armia Krajowa

Jednostki

23 Pułk Ułanów Grodzieńskich
10 Pułk Ułanów Litewskich
Obwód Śródmieście AK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941)
Sztab II rejonu Obwodu Śródmieście przed pierwszym szturmem na "małą PASTĘ". Rtm. Władysław Abramowicz "Litwin", z rękami na mapie

Władysław Abramowicz ps. Litwin, Rybak, Scyzoryk (ur. 20 marca 1902 w Wierciszewie k. Wizny, zm. 11 sierpnia 1973 w Inowrocławiu) – oficer Armii Krajowej, dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej Aleksandra i Aleksandry. W 1923 ukończył gimnazjum w Łomży. W 1924 ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie, a następnie w 1926 Oficerską Szkołę Kawalerii w Grudziądzu. 27 lipca 1926 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1926 i 40. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 23 pułku ułanów[1][2]. 15 sierpnia 1928 prezydent RP nadał mu stopień porucznika ze starszeństwem z 15 sierpnia 1928 i 40. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[3]. W 1934 został przeniesiony do 10 pułku ułanów w Białymstoku[4]. Na rotmistrz awansował ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 73. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5][6]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w macierzystym pułku na stanowisku dowódcy 1. szwadronu[7].

We wrześniu 1939 dowódca 1 szwadronu 10 pułku ułanów, m.in. uczestnik wypadu do Prus Wschodnich do miejscowości Bialla, Brokiem, bitwy pod Kockiem w październiku 1939. 9 września ciężko ranny, wnioskowany wówczas do otrzymania Virtuti Militari

W okresie okupacji członek Armii Krajowej. Od 1942, oraz w trakcie powstania warszawskiego dowódca 2 Rejonu Obwodu Śródmieście, od 8 sierpnia zastępca dowódcy „Podobwodu Śródmieście Południowe”, zaś od 27 sierpnia zastępca dowódcy Odcinka Wschodniego w tym podobwodzie. Zastrzelił Wandę Kronenberg, kiedy okazało się, że jest konfidentką Gestapo[8]. Mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 17 września 1944. Po upadku powstania jeniec Stalagu X-B Sandbostel. Po wojnie mieszkał w Sopocie.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Wiźnie.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 sierpnia 1926, s. 260, 265.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 106, 369.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928, s. 276.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 161.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 396.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 138.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 696.
  8. ↑ Andrzej Zasieczny, Zdrajcy, donosiciele i konfidenci w okupowanej Polsce 1939-1945. Warszawa 2016, s.235.

Bibliografia

  • Głowacki L., Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1976.
  • J. Kreusch, A. K. Kunert, T. Labuszewski (oprac.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. IV. Warszawa 1997
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.