Władysław Łoskiewicz
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1891
Petersburg

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1956
Rabka

profesor nauk technicznych
Specjalność: metalurgia metali lekkich, metaloznawstwo, obróbka cieplna stali
Alma Mater

Petersburski Uniwersytet Politechniczny Piotra Wielkiego

Doktorat

1929

Habilitacja

22 lipca 1930[1]

Profesura

1931

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Władysław Piotr Łoskiewicz (ur. 29 grudnia 1891 w Petersburgu, zm. 4 sierpnia 1956 w Rabce) – polski uczony, specjalista w dziedzinie metaloznawstwa i obróbki cieplnej stali.

Życiorys

Grób prof. Władysława Łoskiewicza na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Syn Stanisława[2]. Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Petersburgu, które ukończył w 1909[3]. Następnie studiował na Oddziale Elektrochemicznym Wydziału Metalurgicznego Instytutu Politechnicznego w Petersburgu. W 1917 obronił pracę dyplomową i uzyskał tytuł inżyniera metalurga. Studia uzupełnił na paryskiej Sorbonie. Od 1 maja 1920 był kierownikiem laboratorium w Wielkopolskiej Hucie Miedzi w Poznaniu. Od 1923 wykładał na Akademii Górniczej w Krakowie. Początkowo pracował jako asystent w Katedrze Metalografii na Wydziale Hutniczym. W 1929 roku na podstawie pracy „Cementacja miedzi, srebra i złota berylem, krzemem i borem” uzyskał doktorat, a następnie profesurę nadzwyczajną (1931) i profesurę zwyczajną (1936). W latach 1945–1956 kierował Katedrą Metalurgii i Obróbki Termicznej. Był prodziekanem Wydziału Hutniczego (1936–1938) i Wydziału Metalurgicznego (1951–1952) oraz dziekanem Wydziałem Hutniczego (1934–1936 i 1948–1950). Kierował też biblioteką uczelnianą (1945–1947). Od listopada 1939 do czerwca 1942 pracował jako robotnik w warsztatach naprawczych maszyn rolniczych. Później przeniósł się do Końskich i zatrudnił się w laboratorium Odlewni „Neptun” do sierpnia 1943. Zagrożony aresztowaniem i wywiezieniem na prace do Niemiec, uciekł do Krakowa. Od sierpnia 1943 roku do stycznia 1945 wykładał w Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, zorganizowanej przez rektora AG prof. Walerego Goetla, ponadto współpracował z Staatliche Technische Prüfanstalt. Organizator przemysłu metali lekkich po II wojnie światowej. Publikował z zakresu przerobu metali lekkich i ich stopów.

Był mężem Marii z Ostrowskich (1894–1965)[4].

Zmarł w Rabce, pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIX-płd-3 ostatni)[4].

Publikacje

  • Prace nad mosiądzami (t. 1–2, 1934–36)
  • Lekkie metale (1949)
  • Zarys metalurgii i przeróbki plastycznej (1953)

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Ustaw Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego RP rok XIII nr 9 (229) wyd. Warszawa 19 września 1930 s.476
  2. 1 2 M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  3. ↑ Hieronim Sieński. Dyrektorzy Biblioteki Głównej AGH – część II. Profesor Władysław Łoskiewicz. „Biuletyn AGH”. Nr 169, s. 32–34, kwiecień 2022. Kraków: Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. ISSN 1898-9624. [dostęp 2024-01-17].
  4. 1 2 Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-17].
  5. ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 256 „za zasługi położone przy zabezpieczeniu mienia państwowego”.
  6. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.