Włodzimierz Radziwanowicz
Владимир Александрович Радзиванович
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1903
Petersburg

Data i miejsce śmierci

12 października 1957
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona
LWP

Jednostki

1 BK
1 DK

Stanowiska

dowódca 1 BK
dowódca1 DK

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Stalingradu”Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Władimir Radziwanowicz, podczas służby w Wojsku Polskim używał imienia Włodzimierz, ros. Владимир Александрович Радзиванович (ur. 19 grudnia 1902?/1 stycznia 1903 w Petersburgu, zm. 12 października 1957 w Moskwie) − generał major Armii Radzieckiej, generał brygady LWP.

Życiorys

Pochodził z polskiej rodziny zamieszkałej w Petersburgu.

Podczas rewolucji październikowej wstąpił do oddziału młodzieży robotniczej Fińskiej Gwardii Czerwonej Dzielnicy Wyborskiej, a w marcu 1918 do Armii Czerwonej. Absolwent kursu dowódców kawalerii w Szkole Kawalerii w Jelizawetgradzie (1919), uczestnik wojny domowej w Rosji, trzykrotnie ranny. Od 1921 r. zastępca dowódcy szkoły kawalerii, później dowódca samodzielnego szwadronu kawalerii, szef sztabu pułku kawalerii, szef rozpoznania pułku. W latach 1929–1936 służył w Wojskach Ochrony Pogranicza.

W styczniu 1937 zwolniony do rezerwy w ramach czystek stalinowskich, podjął studia w Instytucie Literackim imienia Gorkiego oraz studia języków obcych; opanował siedem języków (niemiecki, angielski, francuski, włoski, hiszpański, szwedzki i turecki). Był tłumaczem — przetłumaczył na język rosyjski wiele dzieł wojskowo-historycznych i literatury pięknej. Członek Związku Pisarzy ZSRR.

Po ataku Niemiec na ZSRR w 1941 r. zmobilizowany do Armii Czerwonej w stopniu podpułkownika, mianowany pomocnikiem szefa sztabu pułku kawalerii na Froncie Leningradzkim, od grudnia 1941 szef sztabu, a od stycznia 1942 dowódca pułku, wiosną 1942 ranny podczas walk[1]. Od 1943 r. był dowódcą 13 Gwardyjskiej Brygady Zmechanizowanej 2 Stalingradzkiego Korpusu Zmechanizowanego na Froncie Południowym[2].

W sierpniu 1943 skierowany do służby w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR i mianowany zastępcą dowódcy 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki ds. liniowych, a we wrześniu 1943 szefem sztabu 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. 23 października 1943 mianowany pułkownikiem Armii Czerwonej. Od grudnia 1943 ponownie zastępca dowódcy 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, od kwietnia 1944 dowódca 1 Samodzielnej Brygady Kawalerii Armii Polskiej w ZSRR. Brał udział w walkach m.in. na Wale Pomorskim. W maju 1945 został dowódcą Okręgu Wojskowego nr VII w Lublinie, a 27 września 1945 dowódcą 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii. 14 grudnia 1945 mianowany generałem brygady przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. W styczniu 1947 zakończył służbę w Wojsku Polskim i wrócił do ZSRR, gdzie został szefem katedry języków obcych w Wojskowym Instytucie Pedagogicznym Armii Radzieckiej w Leningradzie[1].

W 1959 r. ukazały się jego pamiętniki z okresu służby w Wojsku Polskim pt. Под польским орлом („Pod polskim orłom”)[2].

Żonaty z Esfirą Mojsiejewną Rywkiną[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 269-271.
  2. 1 2 W.A. Radziwanowicz, Под польским орлом („Pod polskim orłom”). Moskwa, wydawnictwo Wojenizdat, 1959. (ros.)
  3. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. III, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, ISBN 978-83-7611-801-7, OCLC 833638240., s. 271
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.