część miasta Zamościa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Data założenia |
XVIII |
W granicach Zamościa |
9 grudnia 1973[1] |
SIMC |
nie nadano[2] |
Strefa numeracyjna |
(+48) 84 |
Kod pocztowy |
22-400 |
Tablice rejestracyjne |
LZ |
Plan Wólki Infułackiej | |
Położenie na mapie Zamościa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |
50°44′21″N 23°18′14″E/50,739278 23,303917 |
Wólka Infułacka (także Folwark Poduchowny, Wólka Miejska) – dawna miejscowość, od 1973 w granicach Zamościu, w jego ekstremalnie północno-wchodniej części.
Wieś położona była między Majdanem a Szopinkiem, od torów przy obecnej ciepłowni ku północny, aż po Czarny Potok[3], a folwark przy obecnej ulicy Hrubieszowskiej[4].
Wólka Infułacka to dawny folwark kolegiacki z XVII wieku oraz wieś granicząca z Zamościem. W 1918 częściowo włączona do Majdanu (a wraz z nim do Zamościa). W XIX wieku znajdowały się tu koszary i kwatermistrzostwo, które w 1877 roku przebudowano na fabrykę zapałek. W 1877 powstał tu młyn, cegielnia i browar. Liczba mieszkańców Wólki Infułackiej wynosiła około 200 w końcu XIX wieku, kiedy to należała do Rosjanina Siergiejewa. Pożar w 1900 roku strawił 15 gospodarstw. W 1919 roku Wólkę, liczącą wówczas 127 morgów, nabyli Dziubowie i Jabłońscy od Lubowii Zacharowej[5]. W latach 1920. widnieje na planach jako Wólka Miejska. 1938 została ponownie sprzedana[3][6].
9 grudnia 1973 pozostały obszar Wólki Infułackiej wyłączono z gminy Sitno i włączono do Zamościa[1].