Vincenzo Labini

Arcybiskup
Kraj działania	Malta
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1735 Bitonto
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1807 Malta
Miejsce pochówku	Katedra Świętego Pawła w Mdinie
Biskup Malty
Okres sprawowania	1780–1807
Tytularny arcybiskup Rodos
Okres sprawowania	1798–1807
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	O.S.Io.Hieros.
Prezbiterat	25 września 1758
Sakra biskupia	25 czerwca 1780

Vincenzo Labini (ur. 28 kwietnia 1735 w Bitonto, zm. 30 kwietnia 1807 na Malcie) – arcybiskup pochodzenia włoskiego, który służył jako biskup Malty od roku 1780 do 1807.

Życiorys

Vincenzo Labini urodził się w Bitonto, we Włoszech 28 kwietnia 1735 roku. W roku 1758 został wyświęcony na księdza Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników św. Jana z Jerozolimy, znanego lepiej jako Zakon Rycerzy Joannitów. W roku 1780, po rezygnacji biskupa Giovanniego Pellerano, papież Pius VI mianował Labiniego na biskupa Malty. Sakrę biskupią otrzymał 25 czerwca 1780 roku z rąk kardynała Bernardino Girauda^[1]. 3 marca 1797 roku Kościół Katedralny Malty został podniesiony do godności arcybiskupiej. Od tego czasu biskupi Malty zostali tytularnymi arcybiskupami Rodos i biskupami Malty; Labini był pierwszym noszącym ten tytuł. Vincenzo Labini był bliskim przyjacielem św. Alfonsa Liguoriego, biskupa Sant’Agata de’ Goti i założyciela zakonu Redemptorystów^[2].

Biskup Labini wprowadził na Malcie kilka zmian: przeniósł procesję św. Grzegorza z 12 marca na środę po Wielkanocy, zarządził codzienne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem we wszystkich kościołach parafialnych oraz nakazał, aby w każdy czwartek, godzinę po zachodzie słońca, biły dzwony kościelne, na pamiątkę ustanowienia Eucharystii. W czasie swojej posługi poświęcił wiele kościołów na Malcie. Labini przewodził diecezji pod rządami Joannitów, Francuzów i Brytyjczyków^[2].

Arcybiskup Vincenzo Labini zmarł 30 kwietnia 1807 roku i został pochowany w katedrze w Mdinie^[2].

Przypisy