Veniliornis[1]
Bonaparte, 1854[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – dzięcioł złotokarkowy (V. maculifrons)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Melanerpini

Rodzaj

Veniliornis

Typ nomenklatoryczny

Picus sanguineus A.A.H. Lichtenstein, 1793

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Veniliornis – rodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w rodzinie dzięciołowatych (Picidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej i Środkowej[5].

Morfologia

Długość ciała 13–20 cm; masa ciała 23–46 g[5].

Systematyka

W 2019 roku James Van Remsen Jr. zaproponował dołączenie Veniliornis i Leuconotopicus do rodzaju Dryobates. Ta propozycja nie została jednogłośnie zaakceptowana[6]. Jednak cześć autorów przyjęło ją i np. autorzy Birds of the World uwzględniają wszystkie gatunki rodzaju Veniliornis w Dryobates[7].

Etymologia

  • Dendrobates: gr. δενδροβατης dendrobatēs „ktoś wspinający się na drzewa”, od δενδροβατεω dendrobateō „wspinać się na drzewa”, od δενδρον dendron „drzewo”; βατεω bateō „stąpać”, od βαινω bainō „chodzić”[8]. Gatunek typowy: Picus affinis Swainson, 1821; młodszy homonim Dendrobates Wagler, 1830 (Amphibia).
  • Veniliornis: rodzaj Venilia[uwaga 1] Bonaparte, 1850 (dzięcioł); gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[8].
  • Eleopicus: gr. ελαια elaia „oliwkowy”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[8]. Gatunek typowy: Picus olivinus Natterer & Malherbe, 1845[uwaga 2].
  • Callipicus: gr. καλλος kallos „piękno”, od καλος kalos „piękny”; późnogr. πικος pikos „dzięcioł”, od łac. picus „dzięcioł”[8]. Gatunek typowy: Picus callonotus Waterhouse, 1841.
  • Campias: gr. καμπη kampē „gąsienica”; πιαζω piazō „chwytać”[8]. Gatunek typowy: Picus tephrodops Wagler, 1827 (= Picus passerinus Linnaeus, 1758).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

  • Veniliornis kirkii (Malherbe, 1845) – dzięcioł krasnorzytny
  • Veniliornis cassini (Malherbe, 1862) – dzięcioł gujański
  • Veniliornis spilogaster (Wagler, 1827) – dzięcioł pstrokaty
  • Veniliornis mixtus (Boddaert, 1783) – dzięcioł piaskowy
  • Veniliornis lignarius (G.I. Molina, 1782) – dzięcioł kreskowany
  • Veniliornis sanguineus (A.A.H. Lichtenstein, 1793) – dzięcioł krwisty
  • Veniliornis passerinus (Linnaeus, 1766) – dzięcioł jarzębaty
  • Veniliornis frontalis (Cabanis, 1883) – dzięcioł falisty
  • Veniliornis callonotus (Waterhouse, 1841) – dzięcioł szkarłatny
  • Veniliornis dignus (P.L. Sclater & Salvin, 1877) – dzięcioł czerwonokarkowy
  • Veniliornis nigriceps (d’Orbigny, 1841) – dzięcioł prążkowany
  • Veniliornis affinis (Swainson, 1821) – dzięcioł czerwonoplamy
  • Veniliornis chocoensis Todd, 1919 – dzięcioł krótkodzioby – takson wyodrębniony ostatnio z V. affinis[10][11][12][13]
  • Veniliornis maculifrons (von Spix, 1824) – dzięcioł złotokarkowy

Uwagi

  1. ↑ Synonim Blythipicus.
  2. ↑ Podgatunek V. passerinus.

Przypisy

  1. ↑ Veniliornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 125, 1854. (łac.).
  3. ↑ W. Swainson: Picidæ. W: J. Richardson & W. Swainson: Fauna boreali-americana, or, The zoology of the northern parts of British America: containing descriptions of the objects of natural history collected on the late northern land expeditions, under command of Captain Sir John Franklin, R.N.. Cz. 2: The Birds. Londyn: John Murray, 1831, s. 302. (ang.).
  4. ↑ J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863, s. 145. (niem.).
  5. 1 2 D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2020-10-06]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. ↑ James Van Remsen Jr.: Proposal (830) to South American Classification Committee, Transfer Picoides fumigatus and all Veniliornis to Dryobates. South American Classification Committee, 2019. [dostęp 2022-03-19].
  7. ↑ David W. Winkler, Shawn M. Billerman &Irby J. Lovette: FAMILY Picidae Woodpeckers , version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-03-19]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. 1 2 3 4 5 Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-06].
  10. ↑ H. Winkler, D. Christie & D. Nurney: Woodpeckers. A guide to the woodpeckers, piculets and wrynecks of the world. Sussex: Pica Press, 1995. ISBN 1-873403-25-9. (ang.).
  11. ↑ Ch.G. Sibley & B.L. Monroe Jr.: Distribution and Taxonomy of the Birds of the World. New Haven: Yale University Press, 1990. ISBN 0-300-04969-2.
  12. ↑ R.S. Ridgely & P.J. Greenfield: The Birds of Ecuador. Londyn: Christopher Helm, 2001.
  13. ↑ R. Restall, C. Rodner & M. Lentino: Birds of Northern South America: An Identification Guide. Cz. 2. Londyn: Yale University Press, 2006. ISBN 978-0-300-12415-6. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.