Vassula Rydén

Vassula Rydén, właśc. Vassiliki Claudia Pendakis (ur. 18 stycznia 1942 w Kairze) – chrześcijanka uznająca się za mistyczkę, która przyjmuje i przekazuje (na piśmie) orędzia skierowane do wszystkich ludzi na ziemi, zatytułowanych Prawdziwe Życie w Bogu[uwaga 1].

Życiorys

Vassula Rydén w Rzymie (2015)

Urodziła się w prawosławnej greckiej rodzinie. W 1966 w szwajcarskiej Lozannie wyszła za mąż za luteranina. W czasie tego małżeństwa w latach 1971 i 1976 urodziła dwóch synów. Po opuszczeniu jej przez męża wzięła rozwód w listopadzie 1980, który został zgodnie z prawem jej Kościoła uznany za usprawiedliwiony i całkowitą winą obarczał jej męża. Tym samym w czerwcu 1981 ponownie wyszła za mąż za Szweda, luteranina Pera Rydéna[1]. Jest poliglotką, a jej głównym językiem, jakim na co dzień operuje, jest angielski.

Nawróciła się w 1985, jak twierdzi za sprawą wewnętrznych natchnień w postaci pouczeń od Jezusa Chrystusa, Boga Ojca, Ducha Świętego, Matki Najświętszej oraz św. Michała Archanioła i zapisuje je jak dyktanda w języku angielskim. Zapisała w ten sposób 110 zeszytów. Jej książki przetłumaczono na 48 języków, w tym na japoński i arabski. Spotykając się z ludźmi, mówi o swoim doświadczeniu Boga, o nawróceniu. W prezentowanej przez nią doktrynie, tj. w otrzymanych orędziach, znajdują się treści nauczania Kościoła katolickiego, przedstawione prostym językiem, m.in. nawoływanie do zjednoczenia Kościoła pod przewodnictwem papieża, do odnowy czci dla Eucharystii oraz do dążenia do zjednoczenia chrześcijan wokół jednego ołtarza, otoczenia nabożeństwem Matki Bożej. Jedność daty Wielkanocy (świętowanej obecnie w różnych dniach przez różne kościoły chrześcijańskie) ma być kluczem do uzyskania pełnej jedności Kościoła Chrystusowego[uwaga 2]. Na początku lat 1990. przekazała Tadeuszowi Rydzykowi środki na postawienie pierwszego masztu nadawczego Radia Maryja[2]

Stanowisko Kościoła katolickiego

Vassula Rydén i Joseph Ratzinger (2004)

Watykańska Kongregacja Nauki Wiary sporządziła dwa dokumenty dotyczące Vassuli Rydén, skierowane do przewodniczących konferencji biskupich. Pierwszy, opublikowany 6 października 1995, stanowił odpowiedzi na pytania duszpasterzy dotyczące oceny działalności mistyczki, zwracał uwagę na niejasny język objawień, na obecne w jej pismach treści, określane mianem millenaryzmu, a także – budzące u niektórych zastrzeżenia – przystępowanie Rydén do sakramentów w trakcie liturgii w Kościele katolickim, sprawiające problemy ekumeniczne, jako że jest ona wyznania prawosławnego. Autor noty – ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary, kardynał Josef Ratzinger – stwierdził, że „trzeba nie tylko zwrócić uwagę na podejrzany charakter zewnętrznych form, w jakich dokonują się owe rzekome objawienia, ale także podkreślić zawarte w nich pewne błędy doktrynalne”[3]. Niejasny język teologiczny obecny w wypowiedziach Rydén może jego zdaniem prowadzić do pomieszania właściwych imion i funkcji Boskich Osób[4]. Korespondencja pomiędzy Kongregacja Nauki Wiary a Rydén zaowocowała wydaniem dokumentu, przedstawionym kilku konferencjom episkopatów[uwaga 3].

Zważywszy na to, że mimo pewnych aspektów pozytywnych ogólny rezultat działalności Vassuli Rydén jest negatywny, Kongregacja wzywa biskupów, aby należycie pouczyli swoich wiernych oraz by na terenie swoich diecezji nie dopuszczali do rozpowszechniania jej idei. Apeluje także do wszystkich wiernych, aby nie uznawali pism i wypowiedzi pani Vassuli Rydén za nadprzyrodzone oraz by zachowali czystość wiary, którą Chrystus powierzył Kościołowi.

„L’Osservatore Romano” (Watykan, 6 października 1995; wyd. pol., 1/1996, s.66)

Zwolennicy Vassuli Rydén utrzymują, że Watykan nie zwrócił uwagi na to, iż Rydén postępuje zgodnie z zaleceniami soboru watykańskiego II w odniesieniu do przedstawicieli Kościołów wschodnich. Podstawą prawną jej postępowania jest kanon 844 §3 Kodeksu prawa kanonicznego. Kodeks ten podpisany został przez Jana Pawła II 25 stycznia 1983. Po opublikowaniu tej noty Jan Paweł II polecił Kongregacji sformułować dokument o Badaniu prawowierności nauki, który wyznaczył odtąd ściśle określone reguły kontaktu Kościoła z autorami, których pisma wymagają teologicznych wyjaśnień. Jan Paweł II zaaprobował ten dokument 30 maja 1997.

Kościół katolicki potwierdził swoje negatywne stanowisko wobec autorki w opublikowanym 29 listopada 1996 oficjalnym komunikacie dla prasy, a także w liście otwartym dla Przewodniczących Episkopatów z 25 stycznia 2007.

Kolejny dokument to obszerny dialog, opublikowany w 2004, podjęty przez prefekta Josepha Ratzingera. Czytamy w nim, że Vassula Rydén: „dostarczyła stosownych wyjaśnień dotyczących swej sytuacji małżeńskiej jak i odnoszących się do pewnych trudności, które we wspomnianej nocie (1995) były wysunięte pod adresem jej pism i jej uczestnictwa w sakramentach”. Orzeczenie to stanowiło echo wcześniejszych wypowiedzi kardynała o Rydén, m.in. w Meksyku, gdzie 9 maja 1996 oświadczył on publicznie: „Możecie nadal rozpowszechniać jej pisma, ale zawsze z rozeznaniem”[6].

Ostatni list kard. Levady z 25 stycznia 2007[uwaga 4] podtrzymuje negatywną opinię doktrynalną. Ponadto informuje, że Vassula Rydén w dialogu z Kongregacją wyjaśniła wiele wątpliwości m.in. co do natury objawień, które zdają się raczej osobistymi przemyśleniami niż Bożym objawieniem. Kongregacja Nauki Wiary zaleca wiernym nadal ostrożność, a w przypadku spotkań ekumenicznych poleca stosowanie się do wskazań biskupa Kościoła, na terenie którego diecezji odbywa się spotkanie.

Na list kard. Levady Vassula Rydén odpowiedziała listem do czytelników Prawdziwego Życia w Bogu na całym świecie w sierpniu 2007[7], prostując m.in., że nigdy nie powiedziała i nie jest prawdą, „że orędzia nie mają charakteru nadprzyrodzonego objawienia, lecz są jedynie moimi osobistymi przemyśleniami”. Vassula Rydén prostuje również inne błędy ze wspomnianego listu.

Publikacje

  • Prawdziwe Życie w Bogu (zeszyty 1–110, 14 tomów)
  • Wasze modlitwy mogą zmienić świat
  • Pieśń Oblubieńca
  • Modlitewnik dla grup Prawdziwego Życia w Bogu

Uwagi

  1. ↑ tytuł oryginału Prawdziwego Życia w Bogu – True Life in God
  2. ↑ Nawoływał do tego sobór watykański II (Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium. Dodatek. Oświadczenie II Watykańskiego Soboru Powszechnego w sprawie reformy kalendarza, podpisane przez Pawła VI, 4 grudnia 1963)
  3. ↑ pełny tekst korespondencji:[5]
  4. ↑ informacja za Radiem Watykańskim

Przypisy

  1. ↑ Mark Waterinckx: Vassula Rydan's Evil Spirit. unitypublishing.com, 16 lutego 2007. [dostęp 2016-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 grudnia 2015)]. (ang.).
  2. ↑ Niezwykły dar Vassuli Ryden a historia powstania Radia Maryja w Polsce - Misja Vassuli Ryden [online], vassula.pl [dostęp 2022-04-19].
  3. ↑ Rzekome „Objawienia” Vassuli Ryden
  4. ↑ Forum Pomocy Katolika – Stanowisko Kościoła nt. Vassuli Ryden
  5. ↑ Wyjaśnienia z Kongregacja Nauki Wiary. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-07)].
  6. ↑ Kardynał Joseph Ratzinger, Prefekt Kongregacji Nauki Wiary o Vassuli Rydén – «Możecie nadal rozpowszechniać jej pisma».. „W obronie Wiary i Tradycji Katolickiej”. [dostęp 2016-03-13].
  7. ↑ Dialog z Kongregacją Nauki Wiary - Misja Vassuli Ryden [online], www.vassula.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).

Bibliografia

  • ks. René Laurentin: Jak rozpoznać znak dany przez Boga? Odpowiedź na zarzuty wobec Vassuli
  • ks. bp Zygmunt Pawłowicz: Rzekome 'objawienia' Vassuli Ryden (fragment książki Kościół i sekty w Polsce)
  • o. James Fannan: Błaganie Boga-Miłości o miłość każdego z nas (wstęp do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 1–45)
  • o. Ljudević Rupcić: „Prawdziwe Życie w Bogu – Echo Ewangelii” (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 1-45)
  • abp Franjo Franić: Autentyczne orędzia Jezusa (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 1–45)
  • o. Robert Faricy, s. Lucy Rooney „Jezus chce sprawić, że poznasz Go lepiej” (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 1-45)
  • o. Patrick de Laubier: „Wezwanie rozbrzmiewające przez wieki” (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 1-45)
  • ks. Michał Kaszowski: „Jedność Kościoła według Soboru Watykańskiego II i Vassuli Ryden” (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 46-90)
  • dr Renata Stefańska-Klar: Refleksje nad dziennikami Vassuli Ryden. Spojrzenie psychologa (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 46-90)
  • abp Franjo Franić: „Droga Pokoju” (komentarz do „Prawdziwego Życia w Bogu” Zeszyty 46–90)
  • ks. bp J. E. Terra: Charyzmat dla naszego uświęcenia (komentarz do 12 tomu „Prawdziwego Życia w Bogu”)
  • ks. Michał Kaszowski: Nauka o Trójcy Świętej w pismach Vassuli Rydén (wstęp do 12 tomu „Prawdziwego Życia w Bogu”)
  • Vox Domini nr 3/2010 – wydanie specjalne z okazji 25-lecia Orędzi „Prawdziwe Życie w Bogu”

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.