Vasile Dîncu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1961
Năsăud

Zawód, zajęcie

polityk, socjolog, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet Babeșa i Bolyaia

Stanowisko

minister informacji publicznej (2000–2003), wicepremier (2015–2017), minister rozwoju regionalnego i administracji publicznej (2015–2017), minister obrony narodowej (2021–2022)

Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy

Vasile Dîncu (ur. 25 listopada 1961 w Năsăudie) – rumuński polityk, socjolog i nauczyciel akademicki, senator, wicepremier i minister, w 2007 deputowany do Parlamentu Europejskiego.

Życiorys

Ukończył studia na wydziale historii i filozofii Uniwersytetu Babeșa i Bolyaia w Klużu-Napoce. W 1998 uzyskał doktorat w zakresie socjologii. Od 1989 pracował w szkole policealnej, w 1991 został wykładowcą akademickim na macierzystej uczelni[1]. Objął stanowisko profesora także na Uniwersytecie Bukareszteńskim[2].

Od 2000 do 2003 był ministrem informacji publicznej w rządzie Adriana Năstase, następnie do 2004 kierował jedną z agencji rządowych[2]. W latach 2004–2008 z ramienia Partii Socjaldemokratycznej zasiadał w Senacie, reprezentując jeden z okręgów wyborczych w Klużu-Napoce[3].

Po przystąpieniu Rumunii do Unii Europejskiej 1 stycznia 2007 objął mandat eurodeputowanego jako przedstawiciel PSD w delegacji krajowej. Został członkiem grupy Partii Europejskich Socjalistów oraz Komisji Rozwoju Regionalnego[4]. Z PE odszedł 9 grudnia 2007, kiedy to w Europarlamencie zasiedli deputowani wybrani w wyborach powszechnych.

Pozostawał w opozycji do władz partii w trakcie konfliktu z prezydentem Traianem Băsescu. W listopadzie 2015 powrócił w skład rządu – w technicznym gabinecie, na czele którego stanął Dacian Cioloș, objął stanowisko wicepremiera oraz ministra rozwoju regionalnego i administracji publicznej[2][5]. Zakończył urzędowanie w styczniu 2017. Był następnie dyrektorem departamentu w think tanku IRES[2].

W 2020 z ramienia socjaldemokratów ponownie wybrany do Senatu[6]. W listopadzie 2021 powołany na ministra obrony narodowej w rządzie Nicolae Ciuki[7]. Był krytykowany za odbierane jako prorosyjskie wypowiedzi z okresu inwazji Rosji na Ukrainę. W październiku 2022 złożył dymisję ze stanowiska ministra, formalnie motywując ją niemożnością współpracy z prezydentem Klausem Iohannisem[8]. Zakończył urzędowanie w tym samym miesiącu.

Odznaczenia

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.