Dardo
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Włochy

Producent

Iveco Fiat
Oto Melara

Typ pojazdu

bojowy wóz piechoty

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 (dowódca, strzelec, kierowca) + 6 desant

Historia
Egzemplarze

200

Dane techniczne
Silnik

6-cylindrowy silnik wysokoprężny Iveco–Fiat 8260 512 KM (382,2 kW) przy 2300 obr./min

Pancerz

stalowo-aluminiowy

Długość

6,7 m

Szerokość

3,0 m

Wysokość

2,64 m

Prześwit

0,4 m

Masa

23 t (bojowa)
21,5 t (własna)

Moc jedn.

22,6 KM/t

Osiągi
Prędkość

70 km/h

Zasięg pojazdu

500 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,5 m

Rowy (szer.)

2,5 m

Ściany (wys.)

0,85 m

Kąt podjazdu

60%

Przechył boczny

40%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata automatyczna Oerlikon KBA kalibru 25 mm (200 nab.)
1 x czkm MG 42/59 kalibru 7,62 mm (700 nab.)
opcjonalnie 2x wyrzutnia ppk BGM-71 TOW
Wyposażenie
wyrzutnia granatów dymnych
Użytkownicy
 Włochy
Rzuty
Rzuty

Dardobojowy wóz piechoty zaprojektowany dla włoskich wojsk lądowych (Esercito Italiano), miał zastąpić VCC (zmodernizowany M113). Zaprojektowany i zbudowany przez konsorcjum firm Iveco, FIAT i OTO Melara. Iveco był odpowiedzialny za kadłub i napęd, podczas gdy OTO Melara za uzbrojenie i system kierowania ogniem.

W 1999 roku włoski rząd zamówił produkcję pierwszych 200 sztuk[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. PP. Włochy zamawiają pierwszą serię BWP Dardo. Nowa Technika Wojskowa”. Nr 3/99, s. 5-6, marzec 1999. Magnum X.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.