Położenie archipelagu | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Wyspy | |
Liczba wysp |
2 |
Powierzchnia |
24,5 km² |
Populacja (2017) • liczba ludności |
|
• gęstość |
0,2 os./km² |
Mapa Wyspy Pakri | |
Położenie na mapie Estonii | |
59°20′N 23°57′E/59,333333 23,950000 |
Archipelag Pakri (est. Pakri saared, szw. Rågöarna) – archipelag należący do Estonii, składający się z dwóch niewielkich wysp: Suur-Pakri i Väike-Pakri, położonych w Zatoce Fińskiej, ok. 3 km na zachód od miasta Paldiski. Wyspy od średniowiecza do II wojny światowej zamieszkane były przez Estońskich Szwedów przybyłych z płn.-zach. Estonii. Obecnie wyspy nie mają stałej ludności.
- Suur-Pakri (szw. Stora Rågö, dosłownie Duża Pakri) – 11,6 km², położona bardziej na zachód
- Väike-Pakri (szw. Lilla Rågö, dosłownie Mała Pakri) – 12,9 km², położona bliżej wybrzeża
Wyspy zostały zasiedlone przez Szwedów w 1345 roku. W 1934 liczba ludności obu wysp wynosiła ok. 350. Na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow w 1940 roku większość mieszkańców wyspy została deportowana, a wyspy stały się bazą Armii Czerwonej. Po II wojnie światowej na Väike-Pakri żyło jeszcze ok. 20 osób, ale ostatnie rodziny wyprowadziły się w 1965. Na kolejne kilkadziesiąt lata wyspy stały się radzieckim poligonem. Pozostawione przez Rosjan zanieczyszczenia i niewypały są obecnie największym problemem uniemożliwiającym ponowne zasiedlenie wysp.
Na północnym wybrzeżu występują wapienne klify i nadbrzeżne łąki. Po stronie południowej dominuje krajobraz porolniczy ze śladami użytkowania agrarnego, ruinami gospodarstw i kaplic. Wyspy są połączone kamienną tamą, zbudowaną przez sowieckich żołnierzy.
Wsie
Przed II wojną światową wyspy miały 5 wsi, 3 na Suur-Pakri i dwie na Väike-Pakri[1].
Suur-Pakri
- szw. Storbyn (est. Suurküla) (100 mieszkańców w 1935)
- szw. Strandbyn lub Åsbyn (est. Rannaküla) (59)
- szw. Bisagidbyn (est. Lepiku küla) (38)
Väike-Pakri
Przypisy
- ↑ Söderbäck, Per (1940). Rågöborna. Stockholm: Fritzes Kungl. Hovbokhandel.