Václav Vladivoj Tomek

Data i miejsce urodzenia	31 maja 1818 Hradec Králové
Data i miejsce śmierci	12 czerwca 1905 Praga
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wyszehradzki
Zawód, zajęcie	historyk, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Karola w Pradze
Odznaczenia

Václav Vladivoj rytíř Tomek (ur. 31 maja 1818 w Hradcu Králové, zm. 12 czerwca 1905 w Pradze) – czeski historyk i polityk, wykładowca Uniwersytetu Karola, poseł na Sejm Ustawodawczy w 1848 roku i na Sejm Krajowy Czech (1861–1871), członek Izby Panów (od 1885).

Życiorys

Urodził się w rodzinie mistrza szewskiego, początkowo naukę zdobywał w gimnazjum w Hradcu Králové. W 1833 roku zaczął studiować filozofię na Uniwersytecie Karola, w 1835 roku podjął jednak studia prawnicze^[1]. Podczas studiów pracował jako guwerner w Policach nad Metují oraz w rodzinie Pawła Józefa Szafarzyka^[1][2]. W 1839 roku ukończył studia i podjął pracę jako guwerner w rodzinie Františka Palackiego. W 1841 roku podjął pracę w praskim magistracie, który zatrudnił go do spisania historii Pragi. Był także działaczem Macierzy Czeskiej^[1]. W 1847 roku wziął w Policach ślub z Ludmiłą Dáni^[2].

W 1848 roku był członkiem Sejmu Ustawodawczego. W tym samym roku podjął pracę na Uniwersytecie Karola w Pradze jako wykładowca. W 1882 i 1885 roku pełnił funkcję rektora czeskiego uniwersytetu wydzielonego z Uniwersytetu Karola^[1]. W 1888 roku przeszedł na emeryturę^[3].

W latach 1861–1870 był posłem na Sejm Krajowy Czech. W latach 1861–1863 był także posłem w Izbie Posłów Rady Państwa, a od 1885 roku zasiadał w Izbie Panów^[4]. . W parlamencie reprezentował stronnictwo staroczeskie^[3].

Od 1848 roku był członkiem, a w latach 1851–1852 i 1862–1863 prezesem Królewskiego Czeskiego Towarzystwa Naukowego^[3]. Do 1905 roku był prezesem Czeskiej Akademii Nauk i Sztuk^[3].

Zmarł 12 czerwca 1905 roku w Pradze i został pochowany na Cmentarzu Wyszehradzkim^[2].

Do jego uczniów należeli m.in. Alois Jirásek i Antonín Rezek^[1][2].

Twórczość

Za jego najważniejsze dzieło uznawany jest dwunastotomowy Dějepis města Prahy (wydawany w latach 1855–1901). Oprócz tego był autorem podręczników, m.in. Novější dějepis rakouský, Krátká mluvnice česká i Děje království českého, pamiętników Paměti z mého života oraz monografii Příběhy kláštera a města Polica nad Medhují i Paměti újezdu polického čili nynějších panství polického a broumovského až do začátku husitské války^[1][2]. Był także autorem wielu artykułów i krótszych opracowań, w tym m.in. życiorysu Jana Žižki^[5][2].

Odznaczenia i wyróżnienia

Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa. Otrzymał także honorowe obywatelstwo Pragi, Hradca Králové i Polic nad Metují^[2].

W 1898 roku nadano mu tytuł szlachecki^[2]. Od 1904 roku był członkiem Królewskiej Serbskiej Akademii Nauk^[6], był także członkiem Jugosłowiańskiej Akademii Nauki i Sztuki i Rosyjskiej Akademii Nauk^[2].

Upamiętnienie

W 1925 roku przy wejściu do Ogrodu Kwiatowego w Kromieryżu odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową^[7]

Przypisy