Ustawa organiczna – ustawa, która z punktu widzenia mocy prawnej jest usytuowana między konstytucją a ustawą. Różni się od konstytucji i od ustawy trybem uchwalenia i treścią. Uchwalana jest najczęściej większością bezwzględną.

Ustawy te są aktami prawnymi o charakterze rozwojowym. Określa się nimi: kwestie ordynacji wyborczych, kwestie związane z funkcjonowaniem konstytucyjnych organów państwa, kwestie praw, wolności i obowiązków człowieka i obywatela.

Pojęcie ustawy organicznej nie występuje w polskim prawie. Obowiązuje np. we Francji[1], w Hiszpanii, czy Rumunii[2].

Istotne cechy ustawy organicznej:

  • jest to akt expressis verbis zapowiedziany w konstytucji danego państwa
  • reguluje najdonioślejsze zagadnienia z punktu widzenia ustroju państwa
  • ma moc prawną pośrednią między konstytucją a ustawą
  • podlega obligatoryjnej kontroli prewencyjnej przez radę konstytucyjną (sąd konstytucyjny) przed wejściem w życie.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Paweł Sarnecki: Ustroje konstytucyjne państw współczesnych. Warszawa: Wolters Kluwer, 2008, s. 215.
  2. ↑ Ryszard M. Małajny, Pojecie ustawy i ich rodzaje, [w:] Czesław Martysz, Zygmunt Tobor (red.), Studia z wykładni prawa, Bydgoszcz - Katowice: Branta, 2008, s. 54.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.