Centrum | |||||||||||||||||||||||||
Widok z zachodu | |||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
Długość |
300 m | ||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Poznania | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||||||||||||||||||||||
52°24′19,6″N 16°55′21,1″E/52,405450 16,922540 |
Ulica Stanisława Taczaka – ulica w centrum Poznania (Osiedle Stare Miasto), równoległa do ulicy Święty Marcin (po stronie południowej), zlokalizowana pomiędzy ul. Kościuszki, a Ratajczaka.
Historia
Ulica powstała na miejscu dawnych ogrodów na tyłach Świętego Marcina. Tereny te rozparcelował Poznański Bank Budowlany i w latach 1874-1883 zbudował tu szereg okazałych kamienic. W efekcie jednolitego potraktowania tematu, powstał przy ul. Taczaka spójny zespół architektoniczny, inspirowany francuskim renesansem. Wszystkie budynki mają po cztery kondygnacje, w większości lekko powysuwane ryzality i są akcentowane gzymsami. Całość należała do najbardziej komfortowych ofert czynszowych w Poznaniu, gdyż zrezygnowano z oficyn i zaproponowano ogrody wewnętrzne, natomiast mieszkania miały po 8-10 pokoi. Oba zakończenia ulicy potraktowano w sposób silnie akcentujący odrębność zespołu.
Stan obecny
Obecnie przy ul. Taczaka znajdują się liczne puby[1], a także obiekty służby zdrowia. Z ul. Święty Marcin (prześwit pod budynkiem nr 53/55 Telewizory) łączy się ul. Garncarską i (nr 47) Pasażem Różowym.
W styczniu 2013 rozpoczęto konsultacje społeczne w związku z planowaną rewitalizacją ulicy[2], poprzedzone spotkaniem Otwarte w końcu 2012. Latem 2013 wystawiono pierwsze ogródki gastronomiczne, zbudowana miejsca wypoczynkowe (ławki), stojaki rowerowe i uspokojono ruch samochodowy (przy pozostawieniu części miejsc parkingowych). W końcu 2014 przyjęto plan rewitalizacji ulicy. Konkurs architektoniczny na ten temat wygrał arch. Jacek Szewczyk ze Szczecina[3].
Historyczne nazwy
Czasy zaborów – Luisenstrasse (ulica Ludwiki)[4] – nazwa ta wywodzi się od Ludwiki Pruskiej, żony Antoniego Radziwiłła, namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego[5].
Okres międzywojenny – ul. Skarbowa[6] – nazwa pochodzi od znajdującej się przy tej ulicy Izby Skarbowej[5].
Czasy okupacji hitlerowskiej – Luisenstrasse[7],
Okres PRL – ul. Skarbowa (1945-1950)[8], ul. Stanisława Chudoby (działacza socjalistycznego rozstrzelanego przez Niemców, 1950-1992)[9].
W 1988 zlikwidowana została ulica Stanisława Taczaka, która istniała na Piątkowie (na osiedlu Batorego). Łączyła ul. Umultowską z terenami obecnej pętli PST, przebiegając w pobliżu torowisk północnej obwodnicy kolejowej, po ich południowej stronie[10].
Przypisy
- ↑ Ulicę Taczaka czeka rewolucja?
- ↑ Konsultacje społeczne w sprawie ulicy Taczaka
- ↑ Andrzej Billert, Życie na drogach. Zmiany komunikacyjne na tle współczesnych tendencji, w: Urbanistyczne problemy zabytkowego miasta, Biblioteka PAN, Kórnik, 2015, s.28-29
- ↑ Pharus Plan Posen 1910. CYRYL. Cyfrowe Repozytorium Lokalne. [dostęp 2014-10-18].
- 1 2 Zygmunt Zaleski: Nazwy ulic w Poznaniu wraz z planem Wielkiego Poznania. Cz. 239. Poznań: 1926.
- ↑ Plan Stołecznego Miasta Poznania 1927. CYRYL. Cyfrowe Repozytorium Lokalne. [dostęp 2014-10-18].
- ↑ plan miasta Gauhaupstadt Posen 1943. CYRYL. Cyfrowe Repozytorium Lokalne. [dostęp 2014-10-18].
- ↑ Plan Poznania 1949. CYRYL. Cyfrowe Repozytorium Lokalne. [dostęp 2014-10-18].
- ↑ Plan Stołecznego Miasta Poznania 1951. CYRYL. Cyfrowe Repozytorium Lokalne. [dostęp 2014-10-18].
- ↑ Wydarzenia w Poznaniu w 1988 roku. Część druga, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1989, s.171, ISSN 0137-3552
Bibliografia
- Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 297, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .