Ulica Radzymińska w Warszawie
Szmulowizna, Targówek Mieszkaniowy, Zacisze, Bródno-Podgrodzie
Ilustracja
Ulica Radzymińska na wysokości ul. Gorzykowskiej, widok w kierunku wschodnim
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
światła 0m ul. Kawęczyńska/ul. Ząbkowska
70m ul. Wiosenna
200m ul. Folwarczna
światła 470m ul. Białostocka
490m ← ul. Łomżyńska, ul. Śnieżna →
światła 640m ul. Grodzieńska
710m ul. Otwocka
940m linia kolejowa 9
1040m ul. Naczelnikowska
1090m linia kolejowa 21
1120m al. „Solidarności”
1380m ul. ks. Piotra Skargi
1405m ul. Pszenna
1560m ul. Barkocińska
światła 1730m ul. Gorzykowska
1800m ul. Remiszewska
1940m ul. Fragment
światła 2200m ul. Trocka/ul. Bieżuńska
2390m ul. Fantazyjna
światła 2480m ul. Kraśnicka
światła 2575m Wjazd do marketu OBI
światła 2710m ul. Jórskiego
2780m ul. Deszczowa, ul. Promienna, ul. Spytka z Melsztyna, ul. Piecyka
2890m Kanał Bródnowski
2910m ul. Rzewińska
3040m ul. Bukowiecka
światła 3090m ul. Kościeliska/ul. Tarnogórska
3280m ul. Lotnika
3470m ul. Tużycka
3530m ul. Blokowa
3660m ul. Określona
3800m ul. Gniazdowska
światła 3950m ul. Łodygowa/ul. Młodzieńcza
4180m ul. Mroźna
4200m ul. Kokoszków
światła 4450m ul. Krynoliny
światła 4870m ul. Bystra
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ulica Radzymińska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Radzymińska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Radzymińska w Warszawie”
Ziemia52°16′38,8″N 21°04′03,5″E/52,277444 21,067639

Ulica Radzymińska – ulica w warszawskich dzielnicach Praga-Północ i Targówek.

Przebieg

Ulica jest częścią ciągu – OkrzeiZąbkowska – ul. Radzymińska – al. Piłsudskiego. Od skrzyżowania z ul. Naczelnikowską stanowi część drogi wyjazdowej z centrum miasta w kierunku północno-wschodnim.

Na odcinku od ul. Kawęczyńskiej do al. „Solidarności” jest jednojezdniowa, od skrzyżowania z al. „Solidarności” do końca przebiegu jest ulicą dwujezdniową, rozdzieloną pasem zieleni, o trzech pasach ruchu w każdym kierunku i fragmentami bocznych jezdni umożliwiających dojazd do posesji. Ulica biegnie trasą drogi wojewódzkiej nr 634 (od al. „Solidarności” do Łodygowej) i 629 (od Łodygowej do granicy miasta).

Historia

Pociąg kolejki mareckiej na ul. Radzymińskiej w latach 60.

Ulica stanowi fragment dawnej drogi do Wilna i na Litwę[1]. Około 1875 została przecięta torami Kolei Nadwiślańskiej[2]. Do ok. 1890 nazywano ją szosą radzymińską. Została przekształcona w ulicę w 1899, tj. po włączeniu do Warszawy Szmulowizny[1]. Nadana nazwa jest związana z podwarszawską miejscowością, w kierunku której prowadzi – Radzyminem[3].

Około 1899 wzdłuż ulicy ułożono tory kolejki mareckiej[1].

W 1916 ulicą Radzymińską nazwano także odcinek szosy radzymińskiej poza granicami miasta[1]. W 1939 jej zabudowa sięgała ul. Trockiej[2].

W latach 1941−1944 została przemianowana na Wilnaer Strasse. W październiku 1944 roku w domku pod numerem 102 uruchomiono pierwszy w wyzwolonym spod okupacji niemieckiej mieście oddział Poczty Polskiej[4].

W latach 1948−1949 w związku z budową trasy W-Z nad ulicą powstał wiadukt kolejowy[2].

Od 1954 do 1991 północny odcinek od ul. Trockiej do granicy miasta nosił nazwę ul. Generalskiej (ten odcinek stanowił bowiem przedłużenie al. gen. Karola Świerczewskiego)[5].

Po 1945 ulica została poszerzona jako arteria wylotowa[1]. W latach 1985[6]–2000 była częścią ówczesnej drogi krajowej nr 18[7].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 720. ISBN 83-01-08836-2.
  2. 1 2 3 Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 177.
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 2454. ISBN 83-86619-97X.
  4. Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 39. ISBN 978-83-280-3725-0.
  5. Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 83. ISBN 83-906889-2-1.
  6. W 1985 roku zreformowano sieć drogową w Polsce i nadano nową numerację.
  7. Warszawa: Atlas aglomeracji 1:20 000. Wyd. pierwsze. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1996. ISBN 83-7000-086-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.