Ulica Mysia w Warszawie
Śródmieście Południowe
Ilustracja
Ulica Mysia od strony ul. Brackiej, po prawej widoczny Memoriał Wolnego Słowa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

135 m

Przebieg
0m ul. Nowy Świat
50m skwer Wolnego Słowa
135m ← ul. Bracka →, ul. Nowogrodzka ↓
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Mysia w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Mysia w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Mysia w Warszawie”
Ziemia52°13′50,0″N 21°01′13,0″E/52,230569 21,020281

Ulica Mysia – ulica w Śródmieściu Warszawy biegnąca od ulicy Nowy Świat do ulicy Brackiej.

Opis

W XVIII wieku była to mała i wąska uliczka, stąd została nazwana Myszą[1]. Obecna nazwa jest stosowana od 1790[2].

W 1824[3] wylot ulicy został zabudowany kamienicami[1]. Ulica została wytyczona ponownie, znacznie szersza, po zakończeniu II wojny światowej[1].

W okresie PRL ulica Mysia stała się znana z powodu znajdującej się przy niej siedziby centralnego urzędu cenzury – Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Siedziba Urzędu mieściła się w nieistniejącym budynku pod adresem Mysia 3 i Bracka 6/8[4] (według innych źródeł nr 5)[3] wzniesionym w latach 1947–1950 w stylu realizmu socjalistycznego według projektu Marcina Weinfelda[5]. Północną pierzeję ulicy wypełnił wzniesiony w 1955–1956 pod nr 2 budynek dobudowany do gmachu Banku Gospodarstwa Krajowego z przeznaczeniem dla Ministerstwa Energetyki[6].

W latach 2001–2003 w miejscu zburzonego gmachu cenzury wzniesiono biurowiec Liberty Corner (nr 5), którego nazwa żartobliwie nawiązuje do działalności urzędu mieszczącego się w zburzonym budynku[7].

W maju 2012 terenowi po obu stronach ulicy nadano nazwę skwer Wolnego Słowa[8]. W czerwcu 2014 na skwerze odsłonięto Memoriał Wolnego Słowa[9].

Ważniejsze obiekty

Przypisy

  1. 1 2 3 Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 131.
  2. ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 142. ISBN 83-86619-97X.
  3. 1 2 Joanna Sawicka: Cenzura: rzeczywistość wykreowana. polityka.pl, 7 lutego 2014. [dostęp 2017-05-11].
  4. ↑ Warszawa. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1966, s. 296.
  5. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 104. ISBN 83-908950-8-0.
  6. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 98. ISBN 83-908950-8-0.
  7. ↑ Jerzy Majewski, Dariusz Bartoszewicz, Tomasz Urzykowski: Spacerownik warszawski. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2007, s. 24. ISBN 978-83-60225-96-7.
  8. ↑ Uchwała nr XXXVI/934/2012 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 17 maja 2012 r. w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. edziennik.mazowieckie.p. [dostęp 2016-01-04].
  9. ↑ Marta Chodorska, Tomasz Chodorski: Warszawa 2014. Najciekawsze realizacje. Warszawa: Wydawnictwo HORN, 2015, s. 38. ISBN 978-83-932396-5-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.