Ulica Międzynarodowa w Warszawie
Saska Kępa, Kamionek
Ilustracja
Ulica Międzynarodowa na wysokości ul. Brazylijskiej, widok w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

1950m

Przebieg
al. Stanów Zjednoczonych
160m ul. Brazylijska
390m ul. Zwycięzców
785m ul. Walecznych
1050m ul. Angorska
światła 1190m al. Waszyngtona
1810m ul. Stanisława Augusta
światła 1950m ul. Grochowska
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Międzynarodowa w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Międzynarodowa w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Międzynarodowa w Warszawie”
Ziemia52°14′06,5″N 21°03′55,7″E/52,235139 21,065472

Ulica Międzynarodowa – ulica na Saskiej Kępie i Kamionku w Warszawie.

Jej nazwa, podobnie jak nazwy wielu innych ulic Saskiej Kępy, związana jest z przedwojennymi planami przeznaczenia pobliskich obszarów na tereny wystawowe. Zabudowę tworzą głównie powojenne domy mieszkalne, a także punkty usługowe.

Przebieg i ruch uliczny

Ulica w 1973 roku

Ulica zaczyna się na Saskiej Kępie przy al. Stanów Zjednoczonych (Trasa Łazienkowska). Po drodze krzyżuje się z następującymi ulicami: Brazylijską, Zwycięzców, Walecznych, i Angorską. Za al. Waszyngtona zaczyna się jej ślepy odcinek, który przebiega wzdłuż Parku Paderewskiego. Przez mostek na Kanale Wystawowym możliwy jest tylko ruch pieszy. W dalszej bezadresowej części (sięgającej ul. Grochowskiej) możliwy jest także ruch kołowy. Na wszystkich odcinkach dostępnych dla ruchu kołowego ulica jest dwukierunkowa i jednojezdniowa. Ponadto na Saskiej Kępie (między al. Waszyngtona a ul. Zwycięzców), na tyłach bloków mieszkalnych po wschodniej stronie ulicy, znajduje się droga dla rowerów[1], a na wysokości ul. Walecznych stacja systemu Veturilo[2].

Przez Międzynarodową przebiegają trasy pojazdów komunikacji miejskiej – przystanki mają tu autobusy linii 111 i 123[3].

Historia

Kanał Wystawowy w rejonie ul. Międzynarodowej
Mozaika w Barze Alpejskim

Dawniej na terenie dzisiejszych działek (położonych na wschód od ul. Międzynarodowej) znajdowało się dawne koryto Wisły[4]. Przed I wojną światową rozważano budowę w okolicy miejskich rzeźni[5]. Z kolei w okresie dwudziestolecia międzywojennego obszary położone przy dzisiejszej ul. Międzynarodowej brano pod uwagę jako miejsce przeznaczone na tereny wystawowe. Z zachowanych planów wynika, że w pobliżu dzisiejszego skrzyżowania z al. Waszyngtona przewidywano budowę m.in. Stadionu Reprezentacyjnego oraz Pawilonów Wystawy Rolniczej[6]. Pamiątką po tych koncepcjach jest m.in. nazwa ulicy oraz nazwa pobliskiego Kanału Wystawowego[7].

Po II wojnie światowej nastąpiło faktyczne poszerzenie granic Saskiej Kępy, właśnie do ul. Międzynarodowej[8]. Obecna powojenna zabudowa powstała głównie w okresie PRL-u, jak np. budynki w ramach osiedli Saska Kępa I[uwaga 1], Saska Kępa II[uwaga 2][9] i Międzynarodowa[10], a częściowo już po roku 1989, jak np. powstały w 2000 u zbiegu ulic Zwycięzców i Międzynarodowej apartamentowiec zaprojektowany przez Jacka Zielonkę[11].

Tym, co do dziś wyróżnia ulicę Międzynarodową, jest zrealizowana w latach 70. grupa rzeźb plenerowych znajdujących się pomiędzy blokami mieszkalnymi. Był to element szerszego programu humanizacji przestrzeni miejskiej realizowanego wówczas na tzw. „Osiedlach Młodych”[12]. Stąd do dziś przy ul. Międzynarodowej znajdują się takie prace takich artystów jak Teresa Brzóskiewicz czy też Ryszard Wojciechowski[13]. Walory ulicy wykorzystywane są m.in. przez Muzeum Warszawy przy organizacji spacerów z przewodnikiem[14].

Ważniejsze obiekty

Rzeźba Majestat Wszechżycia
  • Kanał Wystawowy oraz tereny Rodzinnych Ogródków Działkowych Mandragora[15].
  • Rzeźby plenerowe – w tym Wiosna Teresy Brzóskiewicz (niedaleko al. Waszyngtona) i Majestat Wszechżycia Ryszarda Wojciechowskiego (przy skrzyżowaniu z ul. Zwycięzców)[13].
  • Szkoła Podstawowa nr 168 im. Czesława Niemena (ul. Zwycięzców 44)[16]
  • Budynek przy ul. Walecznych 74 (róg Międzynarodowej) – kawiarnia OSP Saska Kępa. W sezonie letnim organizowane są tam niedzielne targi żywności Fresh Sunday[17].
  • Budynek przy ul. Międzynarodowej 65 – Restauracja Fregata[18][19].
  • Budynek przy ul. Międzynarodowej 68 – Bar Alpejski, w którym zachowała się ozdobna mozaika oraz dekoracje metaloplastyczne[20].
  • Pomnik pamięci pracowników Zakładów Wytwórczych Urządzeń Telefonicznych nad Jeziorkiem Kamionkowskim[21].

Uwagi

  1. ↑ Osiedle z 1960 powstałe na terenie między ulicami Angorską, Międzynarodową, Saską i Zwycięzców, zaprojektowane przez Arnolda Majorka
  2. ↑ Osiedle powstałe na terenie między ulicami Międzynarodową, Zwycięzców, Paryską i Trasą Łazienkowską

Przypisy

  1. ↑ Mapa rowerowa. um.warszawa.pl. [dostęp 2014-10-10].
  2. ↑ Veturilo. Lokalizacje. veturilo.waw.pl. [dostęp 2014-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lipca 2015)].
  3. ↑ ZTM Warszawa – Mapa Komunikacyjna Warszawy. ztm.waw.pl. [dostęp 2014-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2018)].
  4. ↑ Irena Kurella: Dzieje Saskiej Kępy w skrócie. W: Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach.... Warszawa: Kowalska/Stiasny, 2004, s. 53.
  5. ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 26. ISBN 83-915407-0-7.
  6. ↑ Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś: Archimapa "Warszawa niezaistniała". Muzeum Powstania Warszawskiego. ISBN 978-83-60142-53-0.
  7. ↑ Magdalena Piwowar, Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś: SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy. Centrum Architektury, 2012, s. 13. ISBN 978-83-934574-0-3.
  8. ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 93. ISBN 83-915407-0-7.
  9. ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 108-109. ISBN 83-915407-0-7.
  10. ↑ Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 164–166. ISBN 83-85028-56-0.
  11. ↑ Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 122-123. ISBN 83-915407-0-7.
  12. ↑ Katarzyna Chrudzimska-Uhera: Humanizacja przestrzeni miejskiej. Rzeźba plenerowa w Warszawie w latach 70. XX w.. W: Katarzyna Chrudzimska-Uhera, Bartłomiej Gutowski: Rzeźba w architekturze. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2008, s. 143-156. ISBN 978-83-7072-515-0.
  13. 1 2 Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa. Warszawa: Murator, 2001, s. 131. ISBN 83-915407-0-7.
  14. ↑ 4 x rzeźba. Rzeźba między blokami. mhw.pl. [dostęp 2012-08-29].
  15. ↑ Marek Wielgo: Co czeka ogrody działkowe?. wyborcza.biz, 2013-01-09. [dostęp 2014-06-21].
  16. ↑ Kontakty. [w:] Szkoła Podstawowa nr 168 im. Czesława Niemena w Warszawie [on-line]. [dostęp 2022-12-21].
  17. ↑ Anna Czuba: Targ ze świeżą żywnością na Saskiej Kępie. gazeta.pl, 2013-09-04. [dostęp 2014-06-21].
  18. ↑ Wiesław Wiernicki: Knajpy na Saskiej Kępie. W: Hanna Faryna-Paszkiewicz: Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach.... Warszawa: Kowalska/Stiasny, 2004, s. 178.
  19. ↑ Bar/Restauracja Fregata. fregata.waw.pl. [dostęp 2014-06-21].
  20. ↑ Paweł Giergoń: Mozaika warszawska. Przewodnik po plastyce w architekturze stolicy 1945-1989. Muzeum Powstania Warszawskiego, 2014, s. 382. ISBN 978-83-60142-96-7.
  21. ↑ Pomnik pamięci pracowników ZWUT. twoja-praga.pl. [dostęp 2014-06-21].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.