ulica Karłuszowiec
Śródmieście-Centrum
Ilustracja
Ulica Karłuszowiec w Tarnowskich Górach. Widok w kierunku północnym
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Tarnowskie Góry

Długość

226 m

Przebieg
ul. Legionów
200 m starostwo powiatowe
226 m ul. Lipowa
Położenie na mapie Tarnowskich Gór
Mapa konturowa Tarnowskich Gór, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Karłuszowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Karłuszowiec”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Karłuszowiec”
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego
Mapa konturowa powiatu tarnogórskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Karłuszowiec”
Ziemia50°26′24,9″N 18°51′32,6″E/50,440250 18,859056

Ulica Karłuszowiec w Tarnowskich Górach – główna ulica tarnogórskiego Karłuszowca, znajdująca się w dzielnicy Śródmieście-Centrum.

Nazwa ulicy jest tożsama z dawnym folwarkiem i obszarem dworskim Karłuszowiec (niem. Carlshof lub Karlshof), którego nazwa pochodzi od imienia hrabiego Karola Józefa Erdmanna Henckel von Donnersmarck[1].

Położenie

Ulica Karłuszowiec administracyjnie leży w środkowo-wschodniej części dzielnicy Śródmieście–Centrum w pobliżu linii Górnośląskich Kolei Wąskotorowych, stanowiącej granicę Śródmieścia-Centrum z Osadą Jana. Rozpoczyna się od skrzyżowania z ulicą Legionów, następnie biegnie południkowo w kierunku południowym aż do skrzyżowania z ulicą Lipową.

Historia

Ulica Karłuszowiec przebiega przez środek dawnego folwarku Karłuszowiec, który od 1745 wchodził w skład zarządu dóbr hrabiów Henckel von Donnersmarck, a jeszcze wcześniej – tzw. majątku Cucherowskiego. W 1863 ulokowano tu przeniesiony z Siemianowic zarząd dóbr bytomsko-siemianowickiej linii Donnersmarcków. Teren Karłuszowca dopiero w 1924 został przyłączony do Tarnowskich Gór[1][2].

Ulica Karłuszowiec do 2 lipca 2003 miała status drogi gminnej, który został jej odebrany uchwałą Rady Miejskiej nr XII/115/2003, w wyniku czego ulica ta stała się własnością Skarbu Państwa reprezentowanego przez powiat tarnogórski[3].

Zabytki

Przy ulicy Karłuszowiec nie znajduje się żaden budynek, ani inny obiekt wpisany do rejestru zabytków lub gminnej ewidencji zabytków. Jednak w bezpośrednim sąsiedztwie tej ulicy znajdują się dwa budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków[4]:

  • willa z ok. 1890 znajdująca się na rogu ul. Karłuszowiec i ul. Legionów, dawny dom mieszkalny urzędników zarządu dóbr hrabiego Donnersmarcka[5] – administracyjnie ul. Legionów 37,
  • budynki mieszkalne wielorodzinne, również z ok. 1890, znajdujące się na rogu ul. Karłuszowiec i ul. Lipowej – administracyjnie ul. Lipowa 5 i 5a.

Inne obiekty

Budynek starostwa powiatowego przy ul. Karłuszowiec 5 oraz widok ulicy w kierunku północnym

Przy ulicy Karłuszowiec znajdują się m.in.:

  • Starostwo Powiatowe w Tarnowskich Górach – ul. Karłuszowiec 5[6],
  • Filia Instytutu Studiów Podyplomowych Wyższej Szkoły Nauk Pedagogicznych – ul. Karłuszowiec 9[7],
  • TO TU Tarnogórski Ośrodek Terapii Uzależnień, Profilaktyki i Pomocy Psychologicznej – ul. Karłuszowiec 11[8],
  • budynek należący do zasobów Międzygminnego Towarzystwa Budownictwa Społecznego (MTBS) Sp. z o.o. – ul. Karłuszowiec 12[9].

Komunikacja

Ulica Karłuszowiec jest jedną z najkrótszych dróg powiatowych znajdujących się na terenie Tarnowskich Gór. Mierzy 226 metrów, ma oznaczenie 3300S i jest drogą klasy L[10]. Stanowi przede wszystkim drogę dojazdową do znajdującej się przy niej siedziby starostwa powiatowego[6] oraz ROD „Szczęść Boże”[11].

Mieszkalnictwo

Według danych Urzędu Stanu Cywilnego na dzień 31 grudnia 2022 roku przy ulicy Karłuszowiec zameldowanych na pobyt stały było 70 osób[12].

Przypisy

  1. 1 2 Przemysław Nadolski, Miasto pod panowaniem pruskim i w obrębie II Rzeszy Niemieckiej (1763-1918), [w:] Jan Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 234, ISBN 83-911508-3-6.
  2. ↑ Jan Nowak: Kronika miasta i powiatu Tarnowskie Góry. Najstarsze dzieje Śląska i ziemi Bytomsko-Tarnogórskiej. Dzieje pierwszego górnictwa w Polsce. Tarnowskie Góry: Nakładem Księgarni Polskiej Jana Nowaka, 1927, s. 230–231.
  3. ↑ odpowiednia uchwała RM w Tarnowskich Górach.
  4. ↑ BIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Gminna Ewidencja Zabytków. 2013-09-06. [dostęp 2015-12-26]. (pol.).
  5. ↑ Przemysław Nadolski, Miasto pod panowaniem pruskim i w obrębie II Rzeszy Niemieckiej (1763-1918), [w:] Jan Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 246, ISBN 83-911508-3-6.
  6. 1 2 Biuletyn Informacji Publicznej Starostwa Powiatowego w Tarnowskich Górach – kontakt.
  7. ↑ Filia Instytutu Studiów Podyplomowych [online], kursysilesia.pl [dostęp 2020-04-17].
  8. ↑ TO TU – Tarnogórski Ośrodek Terapii Uzależnień – dane teleadresowe.
  9. ↑ MTBS Tarnowskie Góry – lokalizacje.
  10. ↑ BIP – Zarząd Dróg Powiatowych w Tarnowskich Górach: Aktualny wykaz dróg powiatowych. 2020-09-09. [dostęp 2020-09-24]. (pol.).
  11. ↑ Polski Związek Działkowców – delegatura Tarnowskie Góry – ogrody. pzd-delegatura-tg.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-08)]..
  12. ↑ BIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Ludność miasta Tarnowskie Góry według stanu na dzień 31.12.2022 r.. 2023-01-11. [dostęp 2023-01-25]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.