Ulica Czynszowa w Warszawie
Nowa Praga
Ilustracja
Ulica Czynszowa, widok z ul. Wileńskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

250 m[1]

Przebieg
0 m ul. Wileńska
60 m ul. Równa
150 m ul. Stalowa
250 m
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Czynszowa w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Czynszowa w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Czynszowa w Warszawie”
Ziemia52°15′38,4″N 21°02′32,2″E/52,260667 21,042278

Ulica Czynszowa – ulica w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie.

Historia

Ulica została wytyczona w roku 1865 w związku z parcelacją terenu Nowej Pragi przez Ksawerego Konopackiego[2].

Około roku 1895 posesje przy Czynszowej nabył Antoni Kochański. Przed rokiem 1914 przy północnym odcinku planowanego przedłużenia Czynszowej tymczasowo działał plac targowy. Po odkupieniu od Kochańskiego owych posesji przez Władysława Pachulskiego i Andrzeja Domańskiego, na miejscu dawnej zabudowy wzniesione zostały kamienice czynszowe i koszarowe domy robotnicze przypisanych numeracji ulic Stalowej i Strzeleckiej. Domański i Pachulski planowali dalszą zabudowę kamienicami wzdłuż północnego przedłużenia Czynszowej, które było planowane co najmniej od lat 70. XIX w.[3]

Posesje przy południowym odcinku ulicy nabył w roku 1896 Leopold Daab, którego rodzina z czasem wykupiła całą pierzeję ulicy. Około roku 1890 Leopold Daab wzniósł na rozległej posesji u zbiegu ze Stalową trzy kamienice; kolejne, należące do innych właścicieli powstały już w XX wieku.

Rejon Nowej Pragi z ulicą Czynszową przyłączono do Warszawy w roku 1889. Około roku 1910 ulicami Stalową i Czynszową poprowadzono linię tramwaju elektrycznego.

Zabudowa ulicy przetrwała okres II wojny światowej.

Południowy odcinek ulicy pełni funkcję pętli tramwajowej − tramwaje wjeżdżają w nią z ulicy Wileńskiej i następnie zaczynają stąd nowy kurs odjeżdżając w kierunku ul. Stalowej[2].

Przypisy

  1. ↑ Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2023-11-19].
  2. 1 2 Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 22. ISBN 83-906889-2-1.
  3. ↑ Michał Pilich, Tajemnice Nowej Pragi: Stalowa 39, Warszawa: Go-Local, 2018, s. 31-34, ISBN 978-83-950898-0-0, OCLC 1241571801.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.