 USS Carl Vinson w 2003 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
11 października 1975 |
| Wodowanie |
15 marca 1980 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
13 marca 1982 |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
podstawowa: 72 700 ton |
| Długość |
pełna 333 m |
| Szerokość |
pełna 76,8 m |
| Zanurzenie |
11,3 m |
| Napęd | |
| 2 reaktory nuklearne typu A4W/A1G o mocy 280 000 KM napędzające 4 śruby poprzez turbiny | |
| Prędkość |
ponad 30 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 × Mk 57 Mod3 RIM-7 Sea Sparrow 2 × RIM-116 Rolling Airframe Missile 3 × Phalanx CIWS | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| ok. 90 samolotów i helikopterów | |
USS Carl Vinson (CVN-70) – trzeci lotniskowiec typu Nimitz amerykańskiej marynarki, nazwany imieniem Carla Vinsona, wieloletniego członka Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Jego budowę rozpoczęto 11 października 1975 roku w stoczni Newport News Shipbuilding & Dry Dock Co, zwodowany został w marcu 1980 roku. Do służby został przyjęty w 1982 roku. W latach 2005-2009 przeszedł remont związany z wymianą paliwa jądrowego. W styczniu 2010 r. lotniskowiec został wysłany na Haiti w ramach amerykańskiej pomocy po trzęsieniu ziemi.
Z tego lotniskowca zrzucono ciało Usamy ibn Ladina do Oceanu Indyjskiego.
W 2021 roku lotniskowiec ukończył 17-miesięczny remont połączony z przystosowaniem go do bazowania samolotów F-35C Lightning, po czym jako pierwszy w Marynarce USA przyjął na pokład eskadrę tych samolotów VFA-147 Argonauts i wyruszył z nią w rejs operacyjny na Pacyfik[1].
Dane podstawowe
- Szerokość pokładu startowego: 76,8 m;
- Katapulty: 4 parowe typu C13-1;
- Załoga: 3 300 załoga pokładowa i 3 000 personelu lotniczego, w sumie maksymalnie na okręcie może przebywać 6 400 żołnierzy i oficerów.