Tytus Babczyński

Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1830 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 czerwca 1910 Ulasek
Profesor nauk technicznych
Specjalność: matematyka, fizyka i mechanika
Alma Mater	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie
Doktorat	1872 Uniwersytet w Petersburgu
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie Szkoła Główna Warszawska Uniwersytet Warszawski

Grób Tytusa Babczyńskiego na cmentarzu powązkowskim

Tytus Babczyński (ur. 4 stycznia 1830 w Warszawie, zm. 19 czerwca 1910 w Ulasku)^[1] – polski matematyk i fizyk.

Życiorys

Syn Kazimierza Babczyńskiego lekarza w 4 Pułku Strzelców Pieszych uczestnika powstania listopadowego. Ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie z tytułem architekta. W 1850 roku otrzymał stypendium rządowe na studia fizyki i matematyki na Uniwersytecie w Petersburgu. W 1857 roku otrzymuje tytuł magistra fizyki. W roku 1872 został doktorem Uniwersytetu Petersburskiego.

W latach (1857–1862) był profesorem wyższej matematyki i mechaniki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, potem w latach (1862–1868) Szkoły Głównej, a w końcu Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1862–1887). Napisał pracę "O zjawiskach indukcji", która została nagrodzona złotym medalem na Uniwersytecie Petersburskim, a także "Wykłady algebry wyższej i Rachunku różniczkowego i całkowego", "Wstęp do dynamiki wyższej", "Sposób mnożenia funkcji symetrycznych i algebraicznych wymiernych". Zmarł w majątku Ulasek. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[2] (kwatera 24-3-16)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Moraczewski, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 192.
• Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna Gutenberga. [dostęp 2011-12-20].brak strony w książce

Linki zewnętrzne

Publikacje Tytusa Babczyńskiego w serwisie Polona