„Pęknął czarny obłok który przez stulecia niebo jasne zasłaniał, zabłysnęło słońce wolności i ciemność straszna znikła. Długoście spali, bracia moi, a długo spać niezdrowo; — sąsiedzi wasi dawniej się przebudzili, — uprzedzili słońce, uprzedzili jutrzenkę, rzucili się do prace i już są daleko naprzód, podczas gdy wy się dopiero obudzacie. Twardy sen kleił oczy wasze, a z tego snu któż was przebudził? Niektórzy z synów waszych, którycheście na to ustanowili, przebudzili się wprawdzie, lecz któryż zawołał na was: ocućcie się? Ci pracowali ­dla siebie i mówili: niech tam śpią, dobry jest dla nich odpoczynek. Lecz oto głos archanioła wolności i o wasz kraj się obił i was do oświecenia się pobudził. Niemieszkajcież więc bracia mili użyć tej przyleżytości, rzućcie się wspólnie do pracy, przebudzajcie jeszcze śpiących, ­napominajcie i zachęcajcie ich przykładem waszym; długi jest dzień, dużo możemy pracować, a gdy pilni i wytrwali będziemy, dogonimy naszych sąsiadów, przebiegniemy ich nawet, gdy ci już wysileni przestaną pracować.