Tundra górska w Górach Skandynawskich

Tundra górska – formacja roślinna związana z klimatem górzystych terenów strefy borealnej. Kształtuje się w warunkach oddziaływania silnych wiatrów, niewielkiej pokrywy śnieżnej i bardzo zróżnicowanych warunków lokalnych w zakresie głębokości gleby, warunków wodnych. Na charakter roślinności wpływ ma także wysokość nad poziomem morza[1].

W niższych położeniach w tundrze górskiej występują często obficie krzewinki, a wyżej zbiorowiska mszysto-porostowe ustępujące często nagim skałom. W zależności od położenia geograficznego tundra górska w niższych położeniach sąsiaduje zwykle z tundrą krzewinkową i lasostepem, a na południu z tajgą[1].

O ile w polskich podręcznikach fitogeografii formacja tundry górskiej wiązana jest ze strefą borealną[1], o tyle w innych językach mianem tundry górskiej (mountain tundra) lub tundry alpejskiej (alpine tundra) określa się roślinność piętra alpejskiego niezależnie od szerokości geograficznej[2].

Występowanie

W Europie występuje na Islandii, w Górach Skandynawskich (zwana tu fieldem), w Chibinach (Półwysep Kolski) i północnej części Uralu[1]. Duże powierzchnie zajmuje w górach północnej Syberii i Rosyjskiego Dalekiego Wschodu[3].

Tundra górska występuje powszechnie w Norwegii. Zajmuje 32% powierzchni kraju (bez Svalbardu i Jan Mayen). W strefie tej, w pobliżu granicy drzew, występuje dość obfita szata roślinna z paroma gatunkami wierzby jak np. wierzba lapońska osiągająca do 0,5 m wysokości, powszechne są też borówka wysoka, jałowiec pospolity i zimoziół północny. Dolne rejony tej strefy były, a częściowo wciąż są, wykorzystywane jako pastwiska. Strefa ta sięga do wysokości 1500 m n.p.m. w Jotunheimen i Hardangervidda, 1300 m w Trollheimen i do około 800 m w Narviku i Alpach Lyngen. Wyżej rośliny są niższe, mchy i porosty występują częściej. Rośliny wciąż pokrywają większość terenu. W najwyższych rejonach dominują nagie skały, śnieg i lodowce, roślin jest niewiele[4][5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Zbigniew Podbielkowski, Fitogeografia części świata. Europa, Azja, Afryka, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 36-37, ISBN 83-01-07584-8, OCLC 58574857.
  2. ↑ Peter D. Moore, Tundra, New York: Chelsea House, 2006, s. 3-4, ISBN 0-8160-5325-1, OCLC 62533871.
  3. ↑ Zbigniew Podbielkowski, Fitogeografia części świata. Europa, Azja, Afryka, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 205-207, ISBN 83-01-07584-8, OCLC 58574857.
  4. ↑ NORWEGIA - GEOGRAFIA, KLIMAT, TUNDRA - Imagine Europe - Przewodnik turystyczny po europie, „Imagine Europe - Przewodnik turystyczny po europie”, 12 kwietnia 2011 [dostęp 2017-05-14] (pol.).
  5. ↑ Tundra górska - WIEM, darmowa encyklopedia [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2006-05-14].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.