Tramwaje w Pjongjangu
tramwaj
Ilustracja
Tatra KT8D5K w Pjongjangu
Państwo

 Korea Północna

Lokalizacja

Pjongjang

Liczba linii

4

Lata funkcjonowania

od 1991 r.

Infrastruktura
Schemat sieci
Rozstaw szyn

1435 mm
1000 mm

Napięcie zasilania

600 V DC

Liczba zajezdni

4

Tabor
Liczba pojazdów

456

Tramwaje w Pjongjangu
Nazwa koreańska
Hangul

평양 궤도전차

Hancha

平壤 軌道電車

Transkrypcja poprawiona

Pyeongyang gwedojeoncha

Transkrypcja MCR

P’yŏngyang kwedojŏnch’a

Tramwaj elektryczny w latach 20. XX wieku

Tramwaje w Pjongjangu – część systemu transportu publicznego w Pjongjangu, stolicy Korei Północnej. W mieście funkcjonują trzy linie normalnotorowe i jedna linia wąskotorowa.

Historia

Pierwszy system tramwajowy

Początki systemu tramwajowego w Pjongjangu sięgają czasów okupacji japońskiej. W październiku 1905 r. powstała spółka, która połączyła dworzec kolejowy z miastem dwutorową linią tramwajową o rozstawie szyn równym 610 mm. Na linii kursowały 24 wagony napędzane siłą ludzkich mięśni. W 1911 r. przewieziono 90 000, w 1912 r. 80 000, a w 1913 r. 75 000 pasażerów[1]. Według stanu z 1914 r. długość torów wynosiła ok. 2 km[2].

W 1922 r. tramwaje napędzane siłą ludzkich mięśni zastąpiono tramwajami elektrycznymi[1].

Przed wybuchem wojny koreańskiej na półwyspie Koreańskim funkcjonowały trzy systemy tramwajowe: w Seulu, Pusanie i Pjongjangu[3]. Z powodu znacznych zniszczeń w czasie bombardowań, system tramwajowy w Pjongjangu nie został odbudowany.

Drugi system tramwajowy

W przeciwieństwie do Korei Południowej, bardzo niewielu mieszkańców Korei Północnej posiada prywatne samochody. W związku z tym Koreańczycy z północy korzystają głównie z publicznego transportu zbiorowego: w Pjongjangu mają do dyspozycji metro, trolejbusy oraz tramwaje, które uruchomiono w dniu 15 kwietnia 1991 r.[4]

W czasie klęski głodu kursowanie tramwajów uległo zakłóceniu z powodu niedoboru elektryczności i braku motorniczych[5].

14 października 2002 r. fragment trasy linii tramwajowej nr 1, łączącej lewobrzeżną stację kolejową Pjongjang i prawobrzeżną zajezdnię Songyo, został zamknięty z powodu złego stanu mostu nad rzeką Taedong[4][6]. Tory tramwajowe od mostu do zajezdni zdemontowano we wrześniu 2003 r.[7], a linię nr 1 na tym odcinku zastąpiły trolejbusy (jednak dopiero w 2014 r.). Na lewobrzeżu linia tramwajowa nr 1 kursuje odtąd w skróconym wariancie.

Po likwidacji zajezdni Songsin wybudowano nowy odcinek torów do zajezdni Rangnang i przeniesiono do niej tramwaje dotychczas stacjonujące w Songsin[4].

Pierwotnie turyści z zagranicy nie mogli uczestniczyć w przejazdach tramwajami, ale współcześnie organizowane są wycieczki, które obejmują możliwość skorzystania z tramwajów (nie można jednak podróżować razem z mieszkańcami Pjongjangu, a jedynie wynająć tramwaj na indywidualny przejazd)[8][9].

Linie

W mieście funkcjonują trzy linie normalnotorowe i jedna linia wąskotorowa Kŭmsusan do mauzoleum Kim Ir Sena (otwarta 7 lipca 1995 r.[4]), którą obsługuje wojsko.

Numer Trasa
1 P’yŏngyang-yŏk – Man’gyŏngdae
2 T’osŏng – Munsu
3 Sŏp’yŏngyang – Rangrang
Kŭmsusan Samhŭng – Kŭmsusan Kinyǒm Kungjǒn

Tabor

W Pjongjangu działają cztery zajezdnie tramwajowe. Na początku eksploatowano głównie czechosłowackie tramwaje typu T6B5K i KT8D5K oraz chińskie tramwaje typu Shenyang ST4, które były bardzo zbliżone do czechosłowackich krótkoprzegubowych Tatr KT4. Z powodu wad konstrukcyjnych przegubów dwa człony tramwajów ST4 zespawano, tworząc tramwaje jednoczłonowe. Wycofano je z eksploatacji w 1999 r.[10]

Dla Pjongjangu powstały prototypowe tramwaje 7.17[11] i kilka egzemplarzy Pulgungi-2.16 (lokalna kopia Tatry T6B5)[12].

W latach 1996–1998 zakupiono ponad 100 używanych tramwajów Tatra T4D z Drezna, Magdeburga i Lipska.

W 2008 r. Dopravní podnik hlavního města Prahy sprzedał do Pjongjangu 20 wycofanych z eksploatacji Tatr T3[13]. Tramwaje przetransportowano do północnokoreańskiej stolicy drogą morską z portu w Gdyni[14].

W sierpniu 2018 r., tuż po oficjalnej prezentacji nowych trolejbusów i wagonów metra, przedstawiono nowe tramwaje, które wyprodukowano częściowo w miejscowych zakładach. Tramwaje te, oznaczone Thongil-181, powstały wskutek montażu nadwozi produkcji Zakładu Napraw Autobusów w Pjongjangu na podwoziach Tatr KT8D5K[15].

Stan z 16 marca 2024 r.[16]

Zdjęcie Typ Liczba
Tatra T6B5K 163
Tatra KT8D5K 26
Tatra T4D 124
Tatra B4D 69
Tatra T3 20
Thongil-181 18
SWS Ce 4/4 / SIG B4 36
Łączna liczba: 456

Przypisy

  1. 1 2 平壌の路面電車1(平壌市街鐵道) [online], busan.chu.jp [dostęp 2024-03-16].
  2. ↑ Preyer-Elberfeld, Die Eisenbahnen in Korea, Springer, 1914, ISBN 3-662-32432-6 (niem.).
  3. ↑ Andrei Lankov, North of the DMZ: Essays on Daily Life in North Korea, McFarland, 10 stycznia 2014, ISBN 978-0-7864-5141-8 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  4. 1 2 3 4 Kronika: Pyongyang [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  5. ↑ Female Tram Drivers (2) | KCNA Watch [online], web.archive.org, 20 maja 2021 [dostęp 2024-03-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-20].
  6. ↑ 平壌市軌道電車(路面電車)1号線 [online], 2427junction.com [dostęp 2024-03-16].
  7. ↑ KOTI 한국교통연구원 [online], www.koti.re.kr [dostęp 2024-03-16] (kor.).
  8. ↑ Colin Zwirko, New tram cars appear on Pyongyang’s Liberation Street line | NK News [online], NK News – North Korea News, 31 lipca 2018 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  9. ↑ D.P.R.K Tour [online], www.tourismdprk.gov.kp [dostęp 2024-03-16].
  10. ↑ Shenyang ST4 – Lista pojazdów [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  11. ↑ Kang Yong Su, Tramcars produced, „The Pyongyang Times”, 1992 (ang.).
  12. ↑ Pyongyang, Pyongyang 평양/平壤, Pulgungi-2.16 – Lista pojazdów [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-16] (pol.).
  13. ↑ Odprodeje vyřazených tramvají z Prahy do zahraničí [online], www.prazsketramvaje.cz [dostęp 2024-03-16].
  14. ↑ -=[Fotogaleria Transportowa]=- Tatra T3SUCS # [online], phototrans.eu [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  15. ↑ Colin Zwirko, New tram cars appear on Pyongyang’s Liberation Street line | NK News [online], NK News – North Korea News, 31 lipca 2018 [dostęp 2024-03-16] (ang.).
  16. ↑ Pyongyang, Trolejbus – Statystyka pojazdów [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-16] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.