Tonio Borg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1957
Floriana

Wicepremier Malty
Okres

od 23 marca 2004
do 28 listopada 2012

Przynależność polityczna

Partia Narodowa

Minister spraw zagranicznych Malty
Okres

od 12 marca 2008
do 28 listopada 2012

Przynależność polityczna

Partia Narodowa

Poprzednik

Michael Frendo

Następca

Francis Zammit Dimech

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP

Tonio Borg (ur. 12 maja 1957 we Florianie[1]) – maltański prawnik i polityk. Długoletni parlamentarzysta i minister, m.in. wicepremier Malty w latach 2004–2012 oraz minister spraw zagranicznych w latach 2008–2012. Od 2012 do 2014 komisarz europejski ds. zdrowia i ochrony konsumentów w Komisji Europejskiej pod przewodnictwem José Barroso.

Życiorys

Tonio Borg w 1979 ukończył prawo na Uniwersytecie Maltańskim. Po studiach prowadził własną praktykę prawniczą, specjalizując się w prawach człowieka (1980–1995). W latach 1987–1992 zajmował stanowisko dyrektora Mid-Med Bank Ltd. W 1989 zaczął prowadzić wykłady na macierzystej uczelni[1].

W 1990 został członkiem Europejskiego Komitetu ds. Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu i Poniżającemu Karaniu lub Traktowaniu (European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Punishment or Treatment)[1]. Jako członek tego ciała współtworzył delegacje Rady Europy, wizytujące więzienia w Szwecji, Grecji, Wielkiej Brytanii, Bułgarii i we Włoszech.

Zaangażował się w działalność centroprawicowej Partii Narodowej, był sekretarzem generalnym i następnie przewodniczącym jej organizacji młodzieżowej[1]. W 1992 został po raz pierwszy wybrany w skład Izby Reprezentantów[2]. W 1996, 1998, 2003 i 2008 odnawiał mandat deputowanego. Od 1992 do 1995 był członkiem delegacji maltańskiego parlamentu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[3]. W latach 1992–1995 oraz 1996–1998 był członkiem Wspólnego Komitetu Parlamentarnego Parlamentu Europejskiego oraz Izby Reprezentantów Malty[1].

Od kwietnia 1995 do października 1996 Tonio Borg zajmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych i rzecznika partii. Po sukcesie wyborczym Partii Narodowej w 1998 we wrześniu tegoż roku został stanął na czele resortu spraw wewnętrznych i środowiska. Od kwietnia 2003 był ministrem sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. W marcu 2004, po objęciu urzędu premiera przez Lawrence'a Gonziego, Tonio Borg został wiceprzewodniczącym Partii Narodowej oraz wicepremierem (pozostając dalej na czele dotychczasowego resortu). W marcu 2008, po kolejnym zwycięstwie centroprawicy, w wyborach parlamentarnych, Tonio Borg pozostał na stanowisku wicepremiera, obejmując także tekę ministra spraw zagranicznych. Stanowiska partyjne i rządowe zajmował do listopada 2012[1].

Z dniem 28 listopada 2012 został powołany na komisarza europejskiego ds. zdrowia i polityki konsumenckiej w miejsce ustępującego Johna Dalliego[4].

W 2009 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[5].

Życie prywatne

Tonio Borg jest żonaty, ma troje dzieci[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Tonio Borg. ec.europa.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
  2. ↑ Tonio Borg – PN. epp.eu. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
  3. ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
  4. ↑ Malta's Tonio Borg appointed EU Health Commissioner. bbc.co.uk, 28 listopada 2012. [dostęp 2013-06-02]. (ang.).
  5. ↑ M.P. z 2009 r. nr 30, poz. 435
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.