Tommaso di Giovanni Masini
Ilustracja
Tablica w Peretoli upamiętniająca Masiniego
Data i miejsce urodzenia

ok. 1462
Peretola

Data i miejsce śmierci

1520
Rzym

Zawód, zajęcie

rzemieślnik, pomagier ucierający farby, asystent Leonarda da Vinci, alchemik

Tommaso di Giovanni Masini (zwany Zoroastro) – (ur. ok. 1462 w Peretoli, zm. 1520 w Rzymie[1]) – włoski rzemieślnik i alchemik, uczeń Leonarda da Vinci.

Życiorys

Według życiorysu pochodzącego z dzieła Opusculi Scipiona Ammirata z 1637 roku, Masini był synem ogrodnika, lecz twierdził, że jest nieślubnym synem Bernarda Rucellaia – szwagra Wawrzyńca Wspaniałego[2]. W latach 90. XV wieku wstąpił do pracowni Leonarda da Vinci we Florencji[1]. Według innej relacji Masini był samodzielnym rzemieślnikiem, współpracującym z pracownią Leonarda[3]. Według różnych źródeł Masini był rzemieślnikiem, pomagierem ucierającym farby, służącym Leonarda zajmującym się robieniem zakupów, alchemikiem[4]. Podobnie jak Leonardo był wegetarianinem[3].

Opusculi Scipiona Ammirata podaje, że Leonardo wykonał dla Masiniego kostium z orzechów galasowych, wskutek czego uczeń był nazywany Il Gallozzolo (Galas). W 1482 roku Masini miał wyjechać z Leonardem do Mediolanu, gdzie zajmował się sztuką magii. Tam otrzymał przydomek Indovino (Wróżbita)[3].

Według Charlesa Nicholla Masini podpisał się pod przydomkiem Zoroastro w 1498 roku w dedykowanym Leonardowi wierszu[5].

Pomagał Leonardowi przy pracach nad dziełem Bitwa pod Anghiari w Palazzo Vecchio, co potwierdzają dokumenty wypłaty z kwietnia i sierpnia 1505 roku[1].

Po 1505 roku mieszkał u Giovanniego Ruccelaia pod Florencją. Wówczas interesował się alchemią i chemią, powiązanymi z metalurgią. Zmarł w 1520 roku w Rzymie. Został pochowany w kościele Sant’Agata dei Goti[1]. Opusculi Scipiona Ammirata podaje, że jego grób znajdował się między grobami Tressina i Giovanniego Lascariego. Epitafium wykute na jego grobie brzmiało: Zoroastro Masina, człowiek wyjątkowo prawy, czystego i szczodrego serca, prawdziwy filozof, który badał mroczne tajniki natury z podziwu godną korzyścią dla niej samej[3].

Przypisy

Bibliografia

  • Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.