The Green Inferno
Gatunek

horror

Rok produkcji

2013

Data premiery

8 września 2013 r.

Kraj produkcji

Chile, Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

100 minut

Reżyseria

Eli Roth

Scenariusz

Eli Roth, Guillermo Amoedo

Główne role

Lorenza Izzo, Ariel Levy, Daryl Sabara, Kirby Bliss Blanton

Muzyka

Manuel Riveiro

Zdjęcia

Antonio Quercia

Scenografia

Marichi Palacios

Kostiumy

Elisa Hormazábal, Kama Royz

Montaż

Ernesto Díaz Espinoza

Wytwórnia

Worldview Entertainment, Dragonfly Entertainment, Sobras International Pictures

The Green Inferno – amerykańsko-chilijski horror kanibalistyczny z 2013 roku, napisany przez Eliego Rotha i Guillermo Amoedo oraz wyreżyserowany przez Rotha. Światowa premiera obrazu odbyła się 8 września 2013 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto[1]. Dystrybuowany przez studia Blumhouse Tilt i Universal Pictures, The Green Inferno swoją premierę komercyjną odnotował jesienią 2015[2][1]. Wcześniej wydany został między innymi w Brazylii, Kolumbii i Chile[1].

Opis fabuły

Nowojorscy studenci z ambicjami ekologicznymi ruszają do peruwiańskiego lasu deszczowego, by zaprzestać wycinaniu drzew. Próbując działać na korzyść plemiennych mieszkańców dżungli, zostają przez nich błędnie zrozumiani. Mieszkający w dziczy Peruwiańczycy porywają młodych. Okazują się też kanibalami.

Obsada

  • Lorenza Izzo − Justine
  • Ariel Levy − Alejandro
  • Daryl Sabara − Lars
  • Kirby Bliss Blanton − Amy
  • Sky Ferreira − Kaycee
  • Magda Apanowicz − Samantha
  • Nicolás Martínez − Daniel
  • Richard Burgi − Charles
  • Aaron Burns − Jonah
  • Ignacia Allamand − Kara
  • Ramón Llao − łysy łowca głów
  • Matías López − Carlos Lincones
  • Antonieta Pari − przywódczyni kanibali

Produkcja

17 maja 2012 roku, w trakcie 65. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, Eli Roth ogłosił, że planuje realizację horroru o tytule The Green Inferno, który sfinansować i wyprodukować miałaby niezależna nowojorska wytwórnia, Worldview Entertainment. Roth napisał scenariusz filmu wraz z Guillermo Amoedo, z którym miał wcześniej okazję współpracować przy skrypcie do przygodowego obrazu Aftershock. Miasto chaosu. Produkcja The Green Inferno ruszyła jesienią 2012 w Peru i w Chile. 25 października tego roku reżyser ogłosił nazwiska członków obsady aktorskiej. Zdjęcia rozpoczęły się w październiku w Nowym Jorku, choć dopiero 5 listopada padł pierwszy klaps na planie w Ameryce Południowej. Okres zdjęciowy zakończył się 22 grudnia 2012[3]. Większość materiału nakręcono w Peru.

W wywiadzie udzielonym w 2013 roku Roth wyznał, że do nakręcenia filmu zainspirowały go włoskie horrory kanibalistyczne, zwłaszcza Cannibal Holocaust (1980) i Cannibal Ferox – Niech umierają powoli (1981). Dodał też, że chciał stworzyć obraz audiowizualnie bliski produkcjom Wernera Herzoga i Terrence'a Malicka.

Wydanie filmu

30 lipca 2013 zapowiedziano, że film zostanie po raz pierwszy zaprezentowany w trakcie 38. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto. Premiera przypadła na 8 września 2013, a The Green Inferno wyświetlono w ramach sekcji Midnight Madness, poświęconej horrorom i kinu fantastycznemu. 5 września 2014 projekt miał zostać wydany w kinach przy dystrybucji Open Road Films, lecz uniemożliwiły to problemy finansowe studia Worldview Entertainment. 25 kwietnia 2014 odbył się sekretny pokaz filmu podczas Stanley Film Festival w Ester Park.

Amerykańska premiera komercyjna The Green Inferno odbyła się dopiero 25 września 2015 roku; obraz dystrybuowany był przez Blumhouse Tilt, Universal Pictures i High Top Releasing. Wcześniej film trafił do kin w takich państwach, jak Włochy, Filipiny, Chile, Brazylia i Kolumbia[1].

Odbiór

Film zebrał mieszane recenzje. Albert Nowicki (filmweb.pl) chwalił The Green Inferno: „Jako spaghetti splatter z prawdziwego zdarzenia, film bardziej niż na przekazie merytorycznej treści kładzie nacisk na szokowaniu i obrzydzaniu. Ciekawym okazuje się fakt, że eksploatacja ciała równa się tu z przemyśleniami Rotha na temat nagminnego zezwierzęcenia mass mediów”[4]. Według Todda Gilchrista (TheWrap.com), „obfite gore w wydaniu Rotha ani nie obraża uczuć widza, ani go nie bawi”[5].

Sequel

We wrześniu 2013 roku do informacji podano, że powstanie sequel filmu, zatytułowany Beyond the Green Inferno. Jego reżyserem ma być Nicolás López[6].

Nagrody i wyróżnienia

  • 2016, iHorror Awards:
    • nominacja do nagrody iHorror w kategorii najlepszy film[7][8]
    • nominacja do nagrody iHorror w kategorii najlepsza reżyseria (Eli Roth)[7][8]
  • 2014, Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Edynburgu:
    • nominacja do Nagrody Publiczności (wyróżniony: Eli Roth)[9]
  • 2014, BloodGuts UK Horror Awards:
    • nominacja do nagrody BloodGuts UK Horror w kategorii najlepsza aktorka (Lorenza Izzo)[9]
    • nominacja do nagrody BloodGuts UK Horror w kategorii najlepszy montaż (Ernesto Díaz Espinoza)[9]
    • nominacja do nagrody BloodGuts UK Horror w kategorii najstraszniejszy film[9]
  • 2013, Kataloński Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sitges:
    • nominacja do nagrody Maria w kategorii najlepszy film pełnometrażowy (Eli Roth)[9]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 "The Green Inferno (2013) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2015-12-30].
  2. ↑ "The Green Inferno (2013) − Company Credits". imdb.com. (ang.) [dostęp 2015-12-30]
  3. ↑ "The Green Inferno (2013) − Box office / business". imdb.com.(ang.) [dostęp 2016-01-16].
  4. ↑ Nowicki, Albert (2015-10-19). "Fear will eat you alive". filmweb.pl. [dostęp 2016-01-16].
  5. ↑ Gilchrist, Todd (2013-09-26). "‘The Green Inferno’ Review: Eli Roth Upends the Cannibal Film". thewrap.com. (ang.) [dostęp 2016-01-16].
  6. ↑ "Toronto: Eli Roth Sets Sequel 'Beyond the Green Inferno' (Exclusive)". hollywoodreporter.com. 2013-09-07. (ang.) [dostęp 2016-01-16].
  7. 1 2 "2016 iHorror Awards". ihorror.com. (ang.) [dostęp 2016-01-18].
  8. 1 2 "The 2016 iHorror Awards". surveymonkey.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)].. surveymonkey.com. (ang.) [dostęp 2016-01-18].
  9. 1 2 3 4 5 The Green Inferno (2013) – lista nagród w bazie IMDb (ang.)(ang.) [dostęp 2015-12-30].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.